Hüzünlü şiirler yazdığıma bakma, şiirlerdeki gibi acı işlemiyor yüreğime. Yazıyorum öylesine.

Çoktan unuttum uğradığım haksızlıkları, affettim sahiplerini. Acımıyorum artık kendime. Ölümlere de alıştım.


Ben büyüdüm, büyüdüm galiba. Nasıl büyümem ki, bu gün bayram annem de yok babamda. Şimdi ben anneyim,

birazda baba. Dün mezarlarına gittim, önce babama uğradım. Teşekkür ettim babama bana bıraktıkları için.

Bıraktıkları derken mal- mülkten bahsetmiyorum, onlarla hiç işim olmaz. Mangal gibi yüreğini bana emanet edip gitti.

Cesaretini, dünyayı bir oyuncak gibi görüşünü kucağıma bırakıp gitti.Nasır tuttu babamın özlemi, dile kolay,

tam sekiz yıl oldu babamla şöyle karşılıklı kahve içerken sigara tüttürmeyeli.

Anacığımın başına gidince çok heyecanlandım. Sardunyaları açmıştı üstünde. Pembe renkte hemde.

Pembe sardunyanın anlamı gelince aklıma tebessüm ettim, içime bir ferahlıktır esti. ’Seninleyim’ diyordu sardunyalar.

Ne çabuk yeşerdiler 10 ay oldu dikeli. Ben büyüdüm güzel anam dedim. Çocukluğumu seninle bir gömmüş olmalıyım.

İhtiyaç da duymuyorum artık. Çocuk dediğin annesine naz etmeli, annesine şımarmalı. Ana dan başkası bunları çekmez ki.

Hem sonra bunları bana yapan biri var. Yirmi yaşında olsa bile kucağıma yatıp, benim sana yaptıklarımı yapıyor.

Yanaklarımdan makas alıyor. Senin anlayacağın çocukluk yapıyor işte.

Ben büyüdüm, büyüdüm galiba. Gözlerimde yaş kurumazdı eskiden. Olur olmaz herşeye duygulanır,

kara bulutlar gibi dökülürdüm. Şimdi ellerimle başkalarının yaşını kurutuyorum. El dedimde aklıma geldi. Eskiden ellerim üşür,

ısınması için sıcak bir avuç arardım. Artık ellerimde üşümüyor. Ben büyüdüm galiba.

Şeker ve kolonyamı hazırladım, birazdan mahallemin çocukları gelecek, önce onlara elimi uzatacağım, tebessüm ederek.

Sonra da minik elleriyle şekerlerime uzanacaklar. Onları uğurlarken aklıma gelecek gene çocukluğum, ilk kez ağlamayacağım.

Ben büyüdüm, büyüdüm artık, büyüklüğümün tadını çıkaracağım. Kollarımı açıp, cesaret olacağım, şefkât olacağım.