Toplum Ve Halk 5

• 15 Kasım 2010 Pazartesi 16:57:22

5-] halkın bu tür en az enerji harcamaya dek oluştu duruma kaçması, kolaya kaçması, eğer mizahi dille söylersek; biyolojinin bir çeşit çamura yatma, yanıdır. Elbette etken varlığın tutumu olamazdır.

Kişilerin bu özelliği nedeniyledir ki; kişinin dışarıdan gelen meşguliyetti algıları oturmuştur. Sıklıkla değişmez olan ve lineere duruma en yakın olan pozisyondu. Ki kişi en az durumla yetinsindi. Sosyal ite içinde bu insanların aidiyet eşmesine giden amil bir faktördür. Kişi aitti olduğu düzeyleri alışma olarak bileceğinden, kendisini en az çaba içinde bulmakla, kendisini güvende hissedip, kendisini kararlılık içinde görecektir. Değişmelerin kişiler üzerinde travma yaratmasının nedeni de, budur.

Bir aidiyet içindeki alışmalı tutumları, artık onun değişmeye karşı direnci olacaktır. Bu direnci inanç aştırırlar. Çünkü inançlar; sizi düşünce, dalgalanma ve düşünce karışıklığından kurtarıp, sizi en lineer denge durumuna getiren, bir avanta kolaycılıktırlar. İnançlar sizi, hiç sorgularla dalgalandırmayacaktır. İnançlar sizi daima durultan bir yapıdır. Bu nedenle inançlar var olan veri durumlarını hem kutsal ve hem de dokunulmaz kılacaktırlar. Kutsallık ve dokunulmazlık; insan sosyolojisinin, en temel, birlikti davranıştı tutumlarından biridir. Kararlılık düzeyine varır olmasının gerekçeli örtülü yüzüdür.

İşte etnikti totem kılışın, totem ve etnik anlayışlarının, kendilerini sembol eştir erecekten aidiyetti kılınması, başlangıçtaki toplumsal yaşamın da buraya endeksli eklemlenmesi ile kendimizi, sistemin dalgalanışına bırakan bir huzurca kılınışla salınımlar hali yaşarız.

Ama ne yazık ki sistemler de; sistemlerin çevreleri de; her biri kendi dalgalanmalarının girişimi ile değişmektedirler. Sistem ve çevresi kendi değişmelerinin, kendini şiddetli açılıp kapanan (burgaç hareketlerinin) girişen salınışlarını, özneye dayatmaktadır. İşte böyle durumlar, halkın değişmesini zorlayan ve halka uylaşılmayı dayatan durumlardır. Ki kişilere fazla enerji harcatır ki bu da kişilerin sağlayıştı olan aktifliğini yorulmasını artırır. Bu yüzden kişi, sosyolojiye inançtı totemi aidiyet eşme forumlarına, daha bir; sıkı sıkıya sarılmaya ve kutsallık olacaktan diretmelerini ortaya koymaktadır.

Böyle olunca da: halkın öznellik tutumları belirgince oluşlarla ortaya çıkmaktadır. Halk: Alışmalarını inanç aştırıp; kutsallıkla ve dokunulmazlıkla harmanlayıp; değişmez kılan yaşam birlik tileridirler de. Bunun süre gelen sosyal etkileşimlerini de meşrulaşan bir tabanı da oluştururlar. Aidiyet; etniktikse ve inanç gruplaşması olacaklarla sosyolojik katlayıcılarla artan yoğun şiddetle kişilere geçişmektedirler. Sosyolojideki, totemsek, toplumsak yaşayıştı ilişki eşilmesi; hazırda olan zahmetsiz ligin geride olan geçmişin hazırdaki, rahatlıktı cennet algısına doğru çözülmesidir.

Beyin sürekli ve kesiksiz devinir. Bunu, çeşitli işlev belirten, dalgalar salınımıyla, aşikâr, eder. Beynin devinimsek dalgaları, yani devinimleri; düşüncedir. Yani sürekli düşünürüz. Bu beynin (öznenin) var oluşudur. Düşünmenin içine, iç ve dış algılıktı durumsal yalnızlık duygusunu katarız. Ve böylece beyin aktivasyonunu bu kabil sosyal etkileşimlerle, tekrarlanabilir dalgalanmalarla meşgul olur. Yani sosyal yapının aidiyete dönüşlüme devinmesi, beynin faaliyetinin de bir çeşit kararlılık ve dinlendirme alanı olmaktadır. Beyin kendi kendini algılamanın düşünmeleri ile avara ve büyük oranla rölantidedir.

Halkın böylesi sağlayıştı çekimlikte vücut bulan şekillenişi, halkın birbirine benzerleri, birbirini doğrulayan görsel ve eylem sellikleri, taltif edilirliklerini beraberin de getirdi. Böylesi tutumlar, grup dâhiliyesinde olmayı ya da grup dışlaması öteleyiciliği içinde olma gibi dayanışma olacaklara halkı, ’el ile gelen düğün bayram’ türü mantıktı kararlılık düzeyi alışmasının da kaynağıdır. Hem sosyolojinin kıyastı kaynağı olmayı ortaya çıkardı, hem halkın sübjektif gerçekti olmasını, ortaya çıkardı.

Halkın şu belirleyiciliği de halkı, halk kılar bir özelliğidir. Halk bireysel ilgi kendi anlayış ve ihtiyaçlarıyla da bencil ve daha geri aşamalara dağılıp çözülen bir yapıdır. Bu halkın gerileşme eğilimidir. Halka değin olan genelleşmedi durumlar da dahi halk, hemen özelleşen, birlik gruptu cemaat yapılaşması ile birleşen, ayrık ve aykırı anlayıştı kümeleridirler. Halk bilineni tutumlamayla alışmalarının ve gelenekti bilmenin kolaycılığı nedeni ile halkın düşünmeye değin zamanı; geri olmaktadır.

Halk böyle bir yapı olmakla, toplumdan kesin kes ayrılır. Toplumun felsefesi ve toplum çıkarları ile daima çatışır. Toplum kümeleri, kurumsal işlevsellikle sıkı sıkı birbirine bağımlıdır. Topluma değin hiçbir ünite bir başına değil, dayanışıp; bir birini gerektiren üniter bir var oluşturlar. Halk kümeleri ayrılıkların hoşgörü eşmenin zeminidir. Toplumsa zorunlu ilişkilerin, zaman zemin kesikli sürekliliğidir.

Toplumun, hünerli, karmaşık, araçsa üretimi ve üretimin özel mülk oluşu ile toplum, iyice sınıfsal yapı içine girmiştir. Bu yapı yaşantı olarak ve sosyal küme ilişkilenişleri olacaklarla, inançça, gelenekçe gibi tutum aşışlarla halkın içine de yansımıştır. Ve bu olgunun yol alışını oluştururken de toplumun kişileri de ’birey’(meslekten-uzman) olma hüviyeti kazanmıştır. Toplumda birey olamayan, toplumda üretime katılamayan insanın, toplumsal olmayan yaşamını da bir tüketim yaşantılım alanı olan ’halksak yaşam’ oluşturur. Bu anlamda halk, toplum (üretim) dışı bir oluşumdur.

İnsanın bu üretim dışı ya da toplum dışı yaşamı, daha bir, insan-insan ilişkisine kaymıştır. Ya da kişi-sosyalce olan sınıf tüketim denklik ilişkilerine doğru kaymıştır. Ve bu sınırlı bilmedi girişmeler gittikçe halk sal diye tanımlanacak olan yaşamla belirmiştirler. Oysa toplum birey-birey: birey-kurum: kurum-kurumlar arası ve birey- üretim nesneleri arası bir zorunlu üretim ilişkisidir.

Toplumsal süreç eşecek olan ve toplumun insana değin yapısını, halk sal yaşamın tüketim yaşantı aşması, bir arada tutar. Ve toplumsak süreci idame ettirecek olan insan kaynağının (bireylerin) özneldi yaşadıkları alan, halka değin olan yaşama alanıdır. Ya da halk, kişi ve bireylerin, öznel ve özel grupsal ilişkilenişti biçimidirler.

Sürecek