Bir Işık Olabilmek Gözlerde..:)

• 11 Kasım 2010 Perşembe 14:05:33

Bir mayısın tarihte siyasi bir anlamı var..
Hepimiz biliyoruz, kutluyoruz da..
Amma
Moral Vakfı içinse ayrı ve önemli bir anlamı da olacak inşallah..
Moral Vakfı ile yeni bir hizmete adım atılacaktı bir mayısta..
Bugün hastanede hastalar ziyareti başlatılacaktı..

Farklı milletlerden..
Farklı dil ve dinden..
Farklı gelenek ve göreneklerden..
Farklı renklerden insanlarla birlikte yaşaya bilmek..
Birbirlerini anlayarak, sayarak..
Hoş görü içersinde yaşamda beraber olabilmek hakikatten de gayret, çaba istiyor..
Kararlılık istiyor..
Birlikte yaşama sanatını öğrenmek ve uygulamak gerekiyor..
Bunun şuurunda olan insanların omuzlarına da..
Ağır bir sorumluluk yüklenmiş oluyordu..
Olsun var..
‘’Ben kavimleri farklı farklı yarattım ki, birbirlerin tanısınlar, birbirleriyle yardımlaşsınlar diye’’ buyurmuyor mu Alemlerin Yaratıcısı..?
Hep birlikte İNSANCA yaşamayı ya öğrenecektik..
Ya öğrenecektik hep beraber..!!!

Kilise grubu diyaloglarında, Hastane de RUH sağlığı rehberliği bölümünde çalışan Rob adlı güzel bir insanla da tanışmıştık..
Moral Vakfının geniş çapta vermeye gayret gösterdiği faaliyetlerini de öğrenince..
Birlikte hastane de hastalara, bizimle de Türk hastalarına yönelik rehberlik hizmetini yapmamızı talep edince hiç tereddüt etmeden tamam dedik..
Bu hizmette de seve seve varız biz..
İşte bir mayıs Moral Vakfının yeni adım atacağı hizmetin ilk günü olduğundan herkes için önemli ve güzel bir adımdı..
Kendi adımıza..
Birlikte yaşama sanatı adına..!

İlk ziyaretim Cuma günü Onkoloji bölümüne olacaktı..
Kadiriye Hanımla o gün kısa bir tanışma oldu..
Ertesi gün yeniden gideceğim için sadece tanışmıştık kendisiyle..
Evet..
Kutlu, mutlu gün..
Sabah alışverişimi yaptım..
Kadiriye Hanıma ve oradaki bulunan hanımlara bir GÜL demeti aldım..
Habib (sav) GÜL ile gül HABİB (sav) özdeşleşmişti ya..
Ancak bu şekilde hisler gönüllere ulaştırılabilirdi..

Saat 13.30 da her hafta sonu yaptığımız değerlendirme ve yapılacak yeni faaliyetlerin hazırlıklarını konuştuğumuz toplantımız da vardı..
Bir sürpriz de Moral Vakfın da bekliyordu..
Kutlu doğum haftası için değerli eğitimci, yazar ve radyo programcısı Mehmet Paksu Hocam oradaydı..
Aramıza yeni katılan kardeşlerimizle tanıştırdık..
Başladığımız yeni hastane hizmetini anlattık..
Dualarını istedik..
Saat 16.00 geçiyordu..
Kadiriye Hanıma verdiğim sözü tutamayacağım endişesi ve telaşı yüreğimi sıkıyordu..
Hastaneye ulaşmak için acele etmeliydim..
İnsan acele ettikçe engeller de üst üste gelir ya..
Kestirmeden gideyim derken..
Yolun kapalı olmasıyla geri dönüp başka yoldan gitmek zorunda kaldım..
Hastaneye ulaşıp 6. kattaki Kadiriye Hanımın yanına nihayet varmıştım..
Elimde olmayan gecikmeler olsa da..!
Kadiriye Hanımın gözleri kapalı..
Uyuyor sandım..
Girip girmemekte tereddüt ederken gözlerini açtı..
Kapıda beni görünce tebessüm etti..
Yanına vardım hakkını helal etmesini söyledim..
Gecikmemden dolayı..
Bana tebessüm ederek söyledikleri çok hoştu..
Hem utandırdı, hem de onura etti beni..
‘’Bende gözlerimi kapadım, bugün uğrayacaktı, gelecekti..!
Nerede kaldı diye hayal ediyordum..
Gözlerimi açtım, kapıdaydın..’’ diyordu..
Zaten duygusal olan beni iyice duygulandırmış..
Gözlerim buğu buğu oluvermişti..
Getirdiğim GÜL demetinden üç tanesini ayırdım..
Uyuyan diğer hastaların baş ucundaki sehpaların üzerine gülleri koydum..
Gözümüz gönlümüz açılsın diye de GÜL demetini Kadiriye Hanımın masasına koydum..
Fazla yanında kalamadım..
Biraz hoş sohbetten sonra yapabileceğimiz başka şeyler var mı diye sordum..
Yoktu..
Yalnız koymayın, bu yeter bana demişti..!
Kadiriye Hanımı manen daha güçlü, daha dayanıklı..
Güler yüzle..
Dua ve duasıyla ertesi gün görüşmek üzere inşallah..
Yanaklarından öpüp ayrıldım..

İnsanların gözlerindeki o müthiş ışığı görmek..
Yüzlerinde ki o harikulade tatlı tebessümü görüp hissetmek..
İnanın acayip bir şey..
Hem de çokkkkkkkkk..
Yüreğim huzur içinde..
Yağmur yüklü gözlerimden damlayan yaşlarla..
Bu imkanı verdiği için Rabbime zerreler adetince ham ü sena ettim ayrılırken..!

@granur
02mayıs2004-Rotterdam