KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
KEŞKELERİMİZ
Keşkelerimiz öyle çok ki...
Bir türlü tatmin olmuyoruz. Nedense yetinmek nedir bilmiyoruz. Yorumsuz daha çoklara aday yaşıyoruz. Keşke keşke deyip yapamadıklarımız için, elde edemediklerimiz için kendimizi hırpalıyoruz. Buna gerek var mı peki? Cevap veriyorum, yok. Peki neden keşkelere sığınıyoruz?..
Sanırım üstünden gelemediklerimizi keşkelerle bastırıyoruz. Sanırım bizi aşan durumları telafi etmek için keşkeli cümlelere başvuruyoruz. Sanırım ne kadar aciz olduğumuzu başka bir dille ifade etmek, kederimizi azaltıyor. Sanırım bahanelerimizi keşke dünyasıyla sürdürmek istiyoruz...
Keşkelerimiz öyle her zaman ki...
Sabah erken kalkmak zorunda kalıyoruz, keşke gece geç uyumasaydık diyoruz. Yanlış yollara sapıp adresimizden şaşıyoruz, keşke başta düşünerek adım atsaydım diyoruz. Birini kalbini bile bile kırıyoruz, keşke böyle olmasadım diyoruz. Ya da bir fatura kuyruğunda saatlerce bekliyoruz, keşke daha önce ödememi yapsaydım diyoruz...
Keşkelerimiz öyle ağzımızda hazır cevap ki...
Böyle davranak kendimizi kandırıyoruz. Keşkelerden yardım isteyerek, daha da batıyoruz. Böyle hareket ederek, bize yakışmayanlara yeni bir eksiğimizi ekliyoruz. Keşkeler imdat deyip, bir şeye yaradığımızı cümle aleme ilan ediyoruz. Ve böyle kalarak, kendimizi keşke gibi aynı hizaya getiriyoruz...
...................................
Mehmet selim ÇİÇEK
10 Kasım 2010,,,17.33
Mardin
YORUMLAR
Yazını okuyunca hatırladım "keşke" diye bir sözcüğün olduğunu.
Düşündüm ve olmamaları en güzeli yaşamla dost olmada...
Kutluyorum yazını
Saygımla ve dostlukla can...
keşkeler tekrarı olmayan,tekrar yapamıyacağımız şeyler için kullanıldığında içimizi sızlatıyor bence..tekrarı olan(faturayı geç yatırmak yerine daha erken yatırmak gibi)basit olgular için keşke demek bence o an sığınılan çaresizlik..
keşkelerimiz hep oldu ve hep olacaklar..olmaması dileğimle tebrikler..
Keşkelere sığınmak irade zayıflığı bence...
Tebrikler. Denemelerin harika...Okumaya devam ediyorum.
Selamlar.
Geleceğin keşkesi yokken geçmişin keşkelerine yaslanmamız gerek aslında. Bilakis dayanarak kalkmalı ayağa ve daha istikrarlı, sonradan pişman olmayacağımız kararlar almalıyız. Keşkeler mutsuz eder bizi.. O zaman ki şartlar ve duygularımız onu gerektirmiş biz de yapmışız diyerek biraz kendimizi rahatlatmalıyız bence..
Teşekkürler paylaşımınız için. Tam puanımı verip izninle çekiliyorum güzel sayfandan. Saygı ve selamlarımla..
