Bu güne kadar üzerime çok gelmiştin.
Mesleğimi bahane edip gelmiştin.Kaza postuna bürünüp gelmiştin.Ama bir türlü başaramamıştın.
"Yine geleceğim bekle..." deyip, gitmiştin her seferinde de...
" Bekliyorum gel. Ne zaman istersen..."
" Kurtuluşun yok elimden..."
" Biliyorum. Ne zaman, nasıl, nereden geleceğin belli olmaz. Ama korkmuyorum senden...

Sonra unutmuştum seni... Yazılarla, şiirlerle yüreğimin görevi artmış, gönlüm sevgilere yurt olmuştu.
Uykularım kaçmış, öğünlerim şaşmıştı.
Bilemedim pusuya yattığını, fırsat kolladığını...
En hassas yerimden vurdun. Aldın yerlere çaldın beni...

Tahlil, tetkik derken,
Teşhis;
" KALP KRİZİ".
" Şu gün gel ameliyat."

O gün geldi,
Yeşilleri giydiler,beyaz maskelerini taktılar. Ellerinde neşterler, makaslar. yatırdılar beni. Üzerime çöktüler.
Son anda ne oldu ? Neler oldu ? Bilmiyorum. Aralarında konuştular anlamadığım bir dilden...
Göğsüme bıçağı vurmaktan vaz geçtiler.
"Kalk" dediler. İlaçlar, iğneler verdiler.
" Daha sonra yine gel."
Anladım sevgi çürütmüştü yüreğimi...
Ama olsun yine kurtulmuştum ya elinden...
Biliyorum onlar;
"Gel" deyince sen yine orada olacaksın.
Bekliyorum.
Hep diyorum ya ;
" Korkmuyorum senden. Benim sevenlerim var. Sen beni aldığında üzüleceklerim var.
Onların duaları hep benimle."

Başka kapıya ÖLÜM , başka kapıya...