Atlar
İnsanoğlu, kâinata onlarla kanatlanmış asırlarca. Cihangirler ve yiğitleri kıtaları aşmışlar yelesi rüzgârda uçuşan sağrısı terli kanatsız kuşlarla. At ve kanat, tunç kafiyeye sırtını verse de sonsuzluğun sahibi atı kanatsız yaratmayı uygun görmüş. Hikmetinden sual olmaz.
Sanırım, vefa taksim edilirken en çok atların payına düşmüş. Vefanın harici hususiyetler ise yiğidin bahtına. Bir vakitler, nallarıyla fetih şarkıları bestelemiş atlar. En çok atını severmiş rivayete göre hünkâr.
Birde dünyalık payesi sadece yiğitlik olan er kişiler ve atları vardır. Onların mücadelesi , saltanat ve toprak sahibi olmaktan ziyade hakkın, haklının ve garibin yanında olmaktır. Atları da kendileri kadar namlıdır. Köroğlu’nun “Kırat”ı Kiziroğlu Mustafa beyin “Alapaça”’sı bu cümleden sayılabilir.
Böyle iki yiğit karşılaşınca atları da karşı karşıya gelir, müşterek mücadelenin bir parçasıdır artık onlar ve türkülere konu olup tarihe geçerler:
"Bir atı var Alapaça,
peh peh peh!
Mecel vermez, Kırat kaça, hey hey hey
Az kaldı ortamdan biçe."
Asaletin, rüzgâr nefesli çerisiymiş atlar. Yiğidin eli ayağı ve savaşta kader arkadaşıymış. Müşterek bahislere malzeme olmadıkları devirlerde atlar daha bahtiyarmış söylendiğine göre.
Yılkı atları, vefa gösterdikleri insanoğlundan aynı karşılığı görememenin burukluğu ve sükût- u hayaliyle vurmuşlar kendilerini dağlara. Herkese kucak açan dağlar onlara da kucak açmış.
Bazen de acaba atların kanatları var da biz mi göremiyoruz diye aklıma gelmiyor değil. Ama yarım aklımla böyle ince fikirlere dalmaktan cayıyorum sonra. Ve ben atları kanatsız seviyorum. Her ne kadar, atsız ve pusatsız biri fani olarak yaşasam da.
Atlardaki inceliği, asaleti yazmaktan ve onlara hayran olmaktan kendimi alamıyorum. Derunumda, o asil mahluklara karşı hep bir muhabbet taşıyorum.
Ha! Bir de atları saltanat arabasına veya faytona koşulu olarak değil; doğada yel yepelek koşarken daha çok seviyorum. O hâlleriyle özgürlüğün ve asaletin gerçek simgesi oluyorlar gibi geliyor bana. Acaba siz ne düşünüyorsunuz, atlar hakkında?
Ankara,06.11.2010 İ.K
YORUMLAR
Siz ne düşünüyorsunuz deyip yazıyı noktalamak okuyanı düşünceye gark ediyor. Güzel bir bitiş. Gelelim benim düşünceme; Atlara o kadar çok değer verilmişki benim neslimde, at- avrat- silah- demiş atalarımız. Başka söze hacet kaldı mı bilmiyorum. Güzel bir yazıydı kutlarım.
saygımla...
Yazınız da kullandığınız fotoğraf da çok güzeldi. Kutluyorum.Saygılarımla..