BİR SEVDA MASALI SON

• 6 Kasım 2010 Cumartesi 14:35:00

Murat ile Sinem’in arkadaşlığı giderek ilerliyordu. Her geçen gün daha çok ortak yanları olduklarını görüp buna memnun oluyorlardı. Ve artık bu arkadaşlığı daha ileri boyuta taşımayı ikisi de düşünüyordu.

Bir gün Murat Sinem’e bu işi resmileştirmeye ne dersin dedi. Sinem’in de gözleri parladı. Ben de bunu istiyorum dedi. Murat akşam annesine durumu açtı. Sinem de ablasıyla konuşacaktı. Karşı taraf da kabul ederlerse bu işi resmiyete dökeceklerdi.

Yani Sinem’i isteyeceklerdi. Birden bu durum Murat’ı değişik duygulara sürükledi. Ama güzel ve değişik bir duyguydu. Ertesi gün Sinem’le buluştuklarında “babasının gelsinler tanışalım” dediklerini öğrenince ikisinin de içine bir huzur dolmuştu.

Artık yavaş yavaş mutlu sona doğru gidiyorlardı. Bunu böyle düşünmek ikisini de mutlu ediyordu. Hazırlıkların yapılması ve istemeye gidilmesi bir haftayı buldu. En sonunda hafta sonu Murat’lar Sinem’lere gidip kızı istediler babası da verdi. İkisinin de gözlerinden mutluluk okunuyordu. Ondan sonra büyüklerin nişan hazırlıkları başladı.

Bütün bunlar ikisini de biraz da olsa sıkıyordu. İkisi de bir an önce bitsin istiyordu. Sonunda nişan günü geldi çattı. Akrabalar eş dost herkes gelmişti. Nişan töreni başlamış yüzükler takılmıştı. İkisi de hayran hayran yüzüklerine bakarken birbirlerini sevdiklerini söylüyorlardı.

Kısa bir zaman sonra da evlilikleri için nikah tarihi almışlardı. Gelinlik, damatlık vs.her detayı titizlikle tamamlamışlardı.

Gelin arabası, Murat ve Sinem’i birlikte bir hayata “evet” diyecekleri nikah salonuna götürmek üzere süslenmiş onları bekliyordu.

Gelin arabasında kendilerini bir masalın kahramanları gibi hissetmişlerdi. Heyecandan nikah memurunun ne söylediğini hiç anlamamışlardı. Bir tek onları ilgilendiren kısma kulak kabartmışlardı. İyi günde kötü günde yanyana olacağınızı şahitler huzurunda kabul ediyor musunuz? İkisi bir ağızdan evet demişlerdi. Sonrası alkış tufanıydı.

SON