Tanrı Tanesi

• 2 Kasım 2010 Salı 19:14:08

muta kafayı takmışız. bizi mutlu edecek ne varsa heybeye; mutsuzluktansa kaçmalı uzaklara.

mutluluk ve mutsuzluk esasta bir palavradan ibaret, bütün bu arayış sonuçta hormonik siyaset.

geviş getiren inek mutsuz mu ayağından bağlıyken ve gövdesinde zevkten salyası akan sinek, diğer sineğin üstündeyken üstlerine düşen ineğin kuyruğunun gölgesinden habersizce tuttukları işle nesillerine ve evrene katkı adına.

iş bu muhatap sinek olunca mutla ne alaka; ama sen olunca
yandı gülüm keten helva ha

o an onlara bunu yaptırtanla keyfine keder kaşıntının rahatsızlığından ineğe kuyruğunu kaldırtan ve sineklerin tepesine çaktırtan kimin ayarınca

çalış beyin, solu havayı ciğer, öksür ruh ve kus...

o sineğin hücreleri ineğinkinden ve ineğin etini tüketeninden daha mı önemsiz yaşamda?

tek bir halka kırılsa aslında ne sinek ne inek, bilumum nebatat hayvanat börtü böcek cümlemizin ruhuna fatiha.

hücrelerin senfonisi birbirini didiklemesi tepişip kakışıp
düzenli ve ritmik ikişip sevişmeleri

bir minik amip şef, elinde koca bir def

göz ve kulaksız dolayısıyla ayarlı bir ayarsız olup bitmede ne oluyorsa notacının dilince...

ya da de ki deyneği elinde sallıyor cüssesince...

antep’in hamamları
sallanır külhanları
hoşgör mahallesinin
dipdibedir damları
ha

hey yaşlı ve akan zaman, tutamadığımız ömür, durmayan, yıkılmayan, daralmayan anlarda yaşam

an an yaşamayı beceremeyen biz mutlu mutsuzlardan

gün günü devirirken bizler yaşlanıyoruz, gelişip genişledikçe de, büzülüyor ve süzülüyoruz.

hep farkındayız. üstelik güne ’dur’ deme olanağımız henüz ötelerde bir yerde. o ’dur’ denilene kadar öndekinin gelişini kutlasam ne yazar kutsamasam ne? hem kime ne?söylesene. bana ne sana ne?

avucunda milyonlarca tanrı tanesi,
toprağın bol olsun yaren...