(Kapodokya’da Balonla seyahat.)


-İşlediği suçtan dolayı pişmanlık duymayan insan çok azdır; pişman olduktan sonra tekrar suç işlemeyen insan da çok azdır.

-Yaşarken yaşamanın zevkine varamamak ne büyük bir acıdır?

-Karnını doyurabilirsin, ama kalbini asla!

-Acılarla dost ol; nasıl olsa çok sık karşılaşacaksın.

-Kusursuz insan aramaya kalkışmak büyük bir kusurdur.

-Hiçbir zalim hükümdar gerçekten mutluluk ve zevk içinde yaşamamıştır. Halkına çektirdiklerinden daha fazlasını çekmek zorunda kalmıştır. Çünkü korkan insan korkutmaya, acı çeken de acı çektirmeye çalışır.

-Zaman hepimizden bir şeyler götürür; bir daha geri dönmemek üzere. Ama biz gene de aptalca onları geri getireceğimizi zannedip, boş yere çabalarız.

-Her acıyı unutturan bir başka acı vardır.

-Her kötü söz bir kaleyi yıkarken, her iyi söz ancak o kalenin bir duvarını inşa edebilir.

-Her zevk bir bedel karşılığı elde edilir, ama bittiğinde de bir başka bedel ödenir.

-Ekşi suratlı komşundan sirke bile isteyemezsin.

-Her güzellik güldeki gibi dikenli midir?

-Gerçekte bizim olan hiç bir şey yok. Biz aslında o şeyleri emanet almış bir emanetçiyiz. O nedenle bizim zannettiğimiz o şeyleri iyi kullanmalı ve giderken de hak edenlere emanet etmeliyiz.

-Karnı aç olan, ister kral olsun ister dilenci; ondan kork!

-Irmak suyunu, alim de bilgisini başkaları için akıtmak zorundadır.

-En güçlü görünen insanın bile öyle zayıf bir tarafı vardır ki, anlayınca şaşar kalırsın.

-Doğal ortamda kendiliğinden beslenen hayvanlardan alacağımız çok ders var: Zehirli yiyecekleri asla yemezler, karınları doyunca da yiyeceklere kafalarını çevirip bakmazlar bile.

-Yüzüne karşı kusurları söylendiğinde, bundan hoşlanan kaç kişi tanıyorsunuz?

-Aşı pişiren ile iyi geçinirsen aç kalmazsın.

-Sevdiğinde kusur aramaya başladığın an, o iş bitmiş demektir.

-Fakir zenginin, korku hayatta kalmanın, kötü de iyinin gizli sigortasıdır.
*
-Her itiraf samimi değildir. Bazı itiraflar bir çıkar ya da en azından bir hoşgörü görmek amacıyla yapılır.