Sokaktan yankılar.

• 1 Kasım 2010 Pazartesi 01:52:41

Masum düşlerinde bulmuştu hayatı, ömrüne esir değildi yaşıyordu geçmesi imkansız bir zamanı, sokakların ıssız karanlık soğuk gecelerinde, kimseye önem vermemişti tek derdi sıcak bir evin hayaliydi, imkansız olsada bu dileği, belkide dile getiremediği, anlamı olmayan yaşamanın en güzel anlamını dile getiriyordu..

Sadece duymak istedikleri evladım, oğlum diyen bir çift dudaktı, sıcak olmasada kalbi sert bakışları olan baba diyebilecek biriydi özlemi, herkes için önemsiz olan bu duygunun onun için nasıl bir anlamı olmalıydıki, zaten kimsesiz yarınlarda yarınını düşünmeden yaşayabilecek bir yürekti onunki..

İçki masalarında yarım yamalak yenilmiş tabaklardaki artıkların dahi hayali yoktu kalbinde, çöp kutusunda küflenmemiş ıslanmamış bir ekmeği düşlediği yarına kahkaha atmak değildi yaşayamadığı hayata, denizin ufak bir dalgasında mutlu olurdu ufacık yüreği, ben bunu istemem diyemezdi yeni alınan bir ayakkabıya, ıslak yollarda toplanmış su gölü olmamasıydı tek isteği, yırtık ayakkabısından içeri sızan acıyı hissetmek ne demek kimse alamazdı..

Bu gün yeniden kar yağıyor üşüyordu elleri ve yüreği ama bedeni üşümezdi, yalnızlığını düşünürdü sadece sokakların karanlık yalnızlığı avuturdu belkide bakışlarındaki umutlu anlamlı hüznü, abi ekmek parası diyen dudakları birbirine vurunca hangimiz sevgi dolu gözlerle baktık, bakışı belirli olan bizler acaba hiçmi aç kalmadık, tabi açlığı hissettiğimiz tek şey daha fazla olmamasıydı cebimizdeki resimli kağıtların, tek farkı manzarası olması değilmiydi..

Bizler bir kuru ekmeğe surat eğerken yada neden bugün bu yemek var bu neden soğuk diye feryat figan ederken, ıslanmamış ekmeğin hayaliyle yaşayan binlerce sokak çocugunu düşünürken yüreğimizde acaba ufacık bir sızı oluşuyormu, hiç düşündükmü onları neler vardır düşlerinde yada nasıl bir hayatı umut ederler..

Yaşantısında kaybolmuş biz (ACİZLER) kendimize yoksunluk nedir anlatmadan bir bakışın esaretinde yaşarken, belkide bu hayatın hayali değildi tek düşledikleri acımasızlığıydı bizlerin onlara verdikleri, neden bizler çünkü bizler yaşıyoruz yada yaşadığımızı sanıyoruz bu hayatı, insafsız olan sokakta tiner çeken yada sigara içen yaşı daha 8 veya 9 olan bunlardan dolayı suç yollarına itilen bu insanlarmı, neler verdikki neler bekliyoruz bu sokaklardan yazık ettiğimiz bu muhteşem yaşama karşılık olarak bıraktıklarımız acıyla kıvranan binlerce soğuk bedenin haykırışları oldu....

Ölüm bize (.) bu kadar yakın unutmayalım....... SAYGILARIMLA..

Enver BEDÜK..