- 681 Okunma
- 2 Yorum
- 0 Beğeni
BİN ÖLÜM...
İnsan bir kere ölmeli, ister binbir acıyla kıvranarak, ister uykuda bir melek gibi… Ama bin ölüm yetmez bazen tek bir sevdaya, çarmıha gerilseniz, dövülseniz un olsa kemikleriniz, oyulsa gözleriniz, yansa teniniz, bir sevdanın bedeline yeter mi dersiniz?
Eğer giden sizseniz ömrünüzdür ziyan, bir de bile bileyse eğer, vakit gelmişse can-ı canandan başkasına veremezsiniz. Onsuz zehirdir solunan, cennet olsa kar etmez sunulan, farzet ki arş-ı ala onsuz terkedilmiş bir viran. Görebilseydiniz gözlerini and olsun siz de mecnun olurdunuz, teninin kokusuna sarhoş olurdunuz… Sesi bir an gitmezdi kulaklarınızdan, neşesi çarpardı sizi ve sevdiği zaman bir çocuk kadar samimi…
Görün neler kaybettiğimi, bilin bunları nasıl bir gafletle ittiğimi, ama inanın ruhumla ödüyorum kefaretimi, söyleyin bin ölüm daha yeter mi şimdi…
YORUMLAR
kıyamadım bugüne düşen yazıya. okumadan geçemedim. iyikide geçmemişim gönlümün sözünden...
mısra olsun senin adın bundan sonra bende Sarp. Şiirsin sen besbelli.
Böyle uluorta beğenisini söyleyene aman ne yaptın derler adet etmişler. Ben uluorta söyleyiveririm cancağızım, alışıver sen de buna.
bir defa bile ölmeden kaybetmeden gönlüne dolanla yaşa diye duam olsun bu satırda sana.
gel de her gün yahut gitmeye erinme.
sevdan daim olsun ve sen hep var ol Sarp...
saygımla...
(Özel Not: Madem güzel yazıyorsun, hatrım için uzun yaz biraz daha doya doya okuyayım. :) )