Bir bak aynadaki suretine…(deneme)

• 25 Ekim 2010 Pazartesi 11:41:05

Bir bak aynadaki suretine…(deneme)

“Yine seversin kalbim,uslanmazsın ki” diyerek seni avutmak kendimi kandırmak olur biliyorum. Kaç kere sevebildin ki bu güne kadar, kaç kere korlara daldın yaralı yarı canlı çıktın yangınlardan,biliyorum çok değil, her defasın kapatıp kapılarını kendini dünyana defnettin, iyi mi ettin? her seferinde yalnızlıktan bunalıp sonuna kadar açılan da sensin.

Peki hangisini unutabildin yada hangisine kavuşabildin, hiç. Hangisinden bir kesik almadan kopabildin,hangisinin izi yok bir yerlerde ya da hangisinin yarası kapandı, hangisinin isminin duyunca titremiyorsun,hangisinin anıları zaman aşımına uğradı, hiç birinin değil mi? Ne zaman yalnız kalıp birini düşünsen kimliği belirsiz hüzünlerle doluyorsun,ne zaman sigaradan derin bir nefes çeksem sen hatıralar deryasına dalıyorsun ve her seferinde acılarında boğuluyorsun.

Peki sevdiğin kadar ya da sevgine değecek kadar sevildin mi,bilmiyorsun değil mi?

bilemezsin çünkü hiç kimse sevilip sevilmediğini ya da ne kadar sevildiğini bilemez.

Bir daha sever misin? Seveceksin belki, yine imkansız olacak,yine çorak topraklara umutlar ekip,besleyip,bir körpeyi büyütür gibi titreyeceksin üzerine. Yine mutlu olacaksın, coşacaksın, karlı bir geceden bahar sabahına uyanmış gibi. Sonra vakit gelecek umutlar terhis olacak,nöbeti gözyaşları alacak,ta ki yeni umutlar gelip nöbeti devralana kadar,köprülerin altından çok sular akacak,

Sana sadece hatıralar kalacak…

Aç gözünü artık kalbim bir arkana bak, neler bıraktın geride,ne yollar kat ettin,ne tecrübeler edindin,kaç soruya cevap buldun,kaç isyana ev sahipliği yaptın, kaç çeşit acı çektin ya da yaşadığın en büyük acı hangisi? Ağlatılmak mı aldatılmak mı hangisi daha çok acı verir ya da hangisini diğerine tercih eder insan? Hangisi bu kulvarda önde gelir...? Peki acılar hep kalanın mıdır? mutsuzluklar,gözyaşları,yaralı bir yürek ve taşıması zor bir yük, gidenden geriye kalan hep bunlar mı olmalı?

Ben söyleyeyim; bütün acılar aynı tabaktaki biberler gibidir, hangisini önce tadarsan en acısı o sanırsın, azı da fazlası da bir şeyler götürür, kimi kapılarını kapatırken dünyaya kimi gözyaşlarını saklar sonsuza kadar, kimi ince bir sızıda yeniden başlar kanamaya, acı içimizde sızlayarak yaşar sonsuza kadar.

Bil ki bütün acılar aynıdır ve hepside insanlar içindir…

Düşün daha ne kadar yol alabilirsin bu muammada ya da takatin var mı adım atmaya, heybende yer kaldı mı birkaç acıya daha.Bir düşün ne getirdin dünden bugüne,yarına ne götüreceksin…?

Bir de önüne bak,ne yollar var daha seni nerelere götürecekleri belli olmayan,taşlı, dikenli, uzun ve dar yollar.Hangi yol nereye çıkar,hangisinin dönüşü olmaz, hiç düşünme kaldır kafanı bir bak etrafına, levhalara aldırma, seç birini, dal pervasızca…

19/10/2010 Erzincan…

Adem Yıldırım