Deniz Yıldızı

• 23 Ekim 2010 Cumartesi 16:19:09

İrem ellerindeki deniz yıldızına hayretle bakarken aklına gelen düşüncelerden sıyrılmaya ve şu anın içinde olmanın tadını çıkarmaya çalışıyordu. Dudaklarını ısırdığının farkında değildi. Saçlarının uçuştuğunun da…

Ona deniz yıldızını armağan eden balıkçının gözlerinin en içinde aşk vardı. Okuduğu şiirlerde de yazdığı günlüğünde de böyle bir aşkla karşılaşmadığının farkındalığıyla öpmek istedi o adamı.

Aynı zamanda da kaçmak istedi oradan. O saf andan ve saf duygudan uzaklaşıp karaya sığınmak istedi. Karanın karmaşasında dudaklarını rahat rahat ısırabilirdi. Şimdi ne yapacağı konusunda kafası allak bullak olmuş etrafına bakındı. Belki de etrafa bakmasının tek nedeni adamın gözlerinden uzaklaşmaktı.

Ellerine bırakılan o deniz yıldızı da olanları izlemekten keyif duyuyordu.

Balıkçının adı Azimdi. Azim o anda dosdoğru denize bakıyordu. Uzaklardan: “öyle uzak ki yerim/uzakları aşıyor/bütün özlediklerim benden ayrı yaşıyor” şarkısı duyuluyordu.

Dikkat etmelisin dedi Azim. Dikkat et düşürme. Daha kurumadı deniz yıldızı.

İrem dosdoğru denize baktı.

Ben gitmeliyim hem de hemen şimdi cümlesini zar zor kurdu. Aklıma bir şey geldi. Yankılandı yüreğinde bu cümle. Aklıma bir şey geldi…

Azim şaşırmadı. Bir gün çay içmeye de gel olur mu dedi dosdoğru. İrem Azim’i o an öpmediğine yıllar sonra pişman olmaktansa içinden geleni yapmak istedi. Nasıl olur diye düşünmedi. Ne derler diye kaygılanmadı. Deniz yıldızını usulca bıraktı. Azim’i öptü. Yüzünün yarısı deniz oldu İrem’in. Yüzünün yarısı kara oldu Azim’in.

Kayık sarsıldı. Deniz yıldızı ve gök sarsıldı. Yağmur başladı. Azim’in sarı yağmurluğunun içinde tek kelime etmeksizin oturdular. Ne yarın vardı ne de dün…

İrem uyumak istedi Azimle. Telefonu çaldı. Telefonunu kapattı. Onu merak edenleri merak etmiyordu. Denizde ve Azim’in yanında uzaktan gelen şarkılarla günler ve geceler geçti.

Bir gece İrem aniden benim gitmem lazım dedi. Aklıma bir şey geldi. Bir gün yeniden gel olur mu dedi Azim. İrem öptü Azim’i. Karaya adımını attığında şaşkındı. Dosdoğru denize baktı. Azim “deniz yıldızını unutma” dedi. İrem deniz yıldızını almak için uzandı Azim’in ellerine. Son kez öpüştüler.