KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 2373 Okunma
- 13 Yorum
- 0 Beğeni
ESKİDEN
Tekin Sağcan, 2008, Aşkabat
Bugün doğum günüm ve ben hala seni anlamaya çalışıyorum.
Babama,
‘Tek ve hür diyordun’ okul yıllarımda. Tek ve hür… Tekil bir mücadelenin neferi diye büyütüyordun. Bunca yıl sonra tek başına yapayalnız başka bir toprakta kalacağımı nereden bildiğini düşünüyorum şimdi. Senin yerinde olsam, kalabalıklar içinde gülen bir yüz diye tarif etmek isterdim geleceği kendi oğluma. Uzak bir ülkenin yabancısı olmaya alıştırmazdım oğlumu. Tek ve hür… Omzundaki apoletlerce, ayağındaki postalların sertliğinde bir hayata yürütmezdim.
Her şeyden vazgeçtiğin an hangisiydi. Çocuk yaşta yaşadığın babasızlık zamanlarında mı yoksa dünyaya geldiğimde kaybettiğim annemin yokluğu mu daha sert kıldı bakışlarını. Ölümler peşini bırakmasa da “tek ve hür” yaşamayı öğretmemeliydin koca çınar.
Yalnızlık sadece ölümlerle tutmuyor yakanı. Yollar kesiyor bazen de benim yollarımı kestiği gibi. Hiç tanımayınca annesinin öldüğünü kavrayamıyor insan. Bir babadan başka bir şey ifade etmiyor aile. Oysa oğullarımın yalnızca annelerinden müteşekkil aileleri var. Bir de sen yazdan yaza. Kaç yıl oldu yarı ölü olarak sizden ayrılışım sayıyor musun? Seden’in doğuma girdiğini göremedim. Uzak bir akraba gibi gelip Ozan’ı öptüğümde 8 aylıktı. Sonra yeniden bir uçak, aldığım bilet kadar uzağa götürüp bıraktı beni. Kaç bina diktim, kaç aile kuruldu içlerinde. Düşünmek… Bazen cinnet kadar korkutucu geliyor.
Yalnızlık, Baba…Yalnızlık, geçen yıllar içinde kaldırılamayacak kadar ağır bir yük halini alıyor. Tek ve hür dememeliydin bana. Gözlerimi yumduğumda tuvaller dolusu resim çiziyorum size dair. Anılar okuyorum başkalarına ait. Çocukluk ağaçlarından bahsediyorlar. Dallarına tırmanmaktan. Şehrin ortasında her sabah erkenden işe giden yeşil giysili bir adamdan başka bir çocukluk anısı gelmiyor gözlerimin önüne. Oyun oynamak istedikçe aklını başına topla çocukluk etme deyişin geliyor aklıma. Başka bir şey yok. Aldığın oyuncak tank, senin bana gülümsemenden daha çok mutlu etmedi beni baba. Aslında sevmedim silahları. Oyuncak askerlerimin hepsinin yüzü sana benziyordu. Tek ve hür müydün sende. Ya mutlu muydun? Kaybettiklerine rağmen yanına kalmış olmam bir an olsun sevindirmiş miydi seni. Yalnızlık… Tekliğimin yalnızı ve yalnızlığımın esaretindeyim baba. Yazdığım hiçbir yazının sonuna senden kalan ismi tam olarak koymadım. Koyamazdım. Sen bu kadar ölümün ardından hiçbir zaman tam olamadın baba. Ben kaybettiklerinin yerini hiçbir zaman dolduramadım.
Uzun bir yol yorgunluğu var şimdi her cümlemde. Kokusunu hiç bilmediğim bir annenin resimlerinden başka hiçbir hatıra vermedin bana. Anlatmadın ne kadar güzel olduğunu. Uyuduğumu düşündüğün gecelerde boğazın serin sularına doğru yolladığın o eski şarkıları söylüyor musun yine. Tek ve hür müsün sahi hala. Bu kadar uzaktayken ben, sana yazdığım her satırı okuyor musun gecenin yıldız tarlalarında.
YORUMLAR
Bir babadan başka bir şey ifade etmiyor aile.
endişelendim
bir anneden başka bir şey ifade etmiyecekmi kızımada aile kavramı
okudukçada endişeleniyorum
Yaşanmışlar içinde, yaşamadıklarımızın toplamıdır yaşam... Evet "tek ve hür"... bireyin etken rolünü ifadelendirmek adına çok doğru bir söylem ve saptama. Ama "bir orman gibi kardeşcesine"... bireyin, toplumun ayrılmazının tanımı. Yani, ne bireye toplumu, ne topluma bireyi dıştalatabiliriz. Ve bu yanılgıya düşmüş sosyalist bir yapılanmanın revizyonist sonucuna da tanık oldu tarih.
Bir bütünün parçalarını bir araya getirmek (monizm) gerçekten zordur. Zoru başaran ise, gerçekten anılmaya değerdir.
Ancak; insana, doğaya ve düşünceye ilişkin tüm işlevleri; zaman-mekan-koşul elementer süreci içinde değerlendirmek gerek. Zaman içinde yanlışa varan bazı durumlar, sürecin o aşamasında kendini doğru ifade edebilir... ancak, değişen koşullarda, yeni şeyler söylemek, yeni davranışları öne çıkarmak gerek. İşte taktisyenlik.
Bu anlamda, babanızın tutumunun doğruluğunu da yadsıyamayız. Ama, ya değişimsiz kalış... İşte inkar burda başlıyor.
Dostça... Esenlikler...
BABA
Bir zaman diliminde değil,
her zaman...
Sen benim gönlümde taht kuran,
rehberim,
önderimsin...
Sen sözcüklerin en anlamlısı
Babamsın.
Haziran güneşi içinde
doğayı canlandıran,
dört mevsime soluk katansın...
Ekmeğime katık,
geleceğime tanık
tüm zamanlarda güç yaratansın...
Anneyse,
alfabede ilk harfle yazılan
hemen ardından gelen harfle başlayansın.
İnsanı bana ilk tanımlayan,
yüreğime sevgi aşılayan,
emeği, paylaşımı anlatan,
bana, insanı kazandıransın...
Sen babamsın!...
İlhan Özay
İlhan Özay tarafından 5/19/2011 2:42:07 PM zamanında düzenlenmiştir.
TekinSağ.
Okuyabildiğim için memnun olacağım ve aynı zamanda aynı pencereden bakabildiğim birinin çıkacağını kırk yıl düşünsem inanmazdım.
Bu kadar uzaktayken ben, sana yazdığım her satırı okuyor musun gecenin yıldız tarlalarında.
-bugün tamda duyguluydum bu yazı beni tam hüzün yaptı
aslında hüzünde yaşamın parçası
ama taşımak ya da yaşamak o kadar kolay değil
hele anlatmak böylesine yazmak..
tebrikler.
Bir tohum yeşermiş, fidan olmuş
Sonra bir ağaç tek başına
Su diye bulut koklayan
Sararmış otlar arasında
Bir yaşam savaşı inadına,
Kardeş diye sarılacakları
Kilometrelerce uzaklarda.....
tek ve hür ve bir ormancasına kardeşce.
yalnızlıklarla hasretle geçen bir hayat...derindi...aileler için bina yapan ve kendisi ise bir yuvanın sıcaklığından mahrum kalmış,yalnızlıklarla geçirilmiş bir ömür için teselli mi gerekir,olmuş geçmiş mi demek gerekir bilemedim...Yalnızlık zor olmalı zor olmalı sevdiklerinin sevinçlerinden üzüntülerinden payelenmemek,zor olmalı yalnızlığa tek başına direnebilmek.Ama bakın burada bir aileyiz sevdiklerinize yüreğinizi açın mutlaka anlayacaklardır sizleri...bazen mesafeleri kapatmak an işidir.yüreğinde bunca sevgiye özlem biriktiren kişinin onlara katacağı çok şey vardır.yeter ki o adımı atın gerisi gelecektir..yazı belki kurgu, belki gerçek bilemiyorum şahsınıza ithafen yazdım yorumu o nedenle kurgu ise üzerinize almayın....
selamlar saygılarımla....
İsminizi görünce misafir oldum yazınıza. Ve hoşnulukla ayrılıyorum sayfanızdan. Duygu yüklüydü, finalse hakkını vermiş.
Bu kaliteli yazının sahibini gönülden tebrik ederim.
Tekin Bey, ilk kez bir yazınızı okuyorum. Anlatımınız mükemmel. Çok duygulandım. Benim annemle çok fazla anım yoktur. Çünkü kan kanseriydi. Ama hiç görmemek daha da acıdır eminim. Mekanları cennet olsun. Saygılarımla..
Aysel AKSÜMER tarafından 10/22/2010 11:47:18 PM zamanında düzenlenmiştir.
cok etkilendim ...
hele hele o finalde ... icim acidi ..
duygusal bir kisilige saghipsiniz .. bu asikar belli oluyor .. ama yazmak size cok yakisiyor ....
Tek ve hür müsün sahi hala. Bu kadar uzaktayken ben, sana yazdığım her satırı okuyor musun gecenin yıldız tarlalarında.
"gecenin yildiz tarlalarinda"
unutmayacagim bunu e mi .
sevgimle .
