Çocuktum anne, elimi tut istedim. Sessizdim anne aklımdan geçeni bil istedim.Üşüyordum anne, titriyordum, bana sıkıca sarıl istedim.
Çok şey istedim biliyorum anne.O yüzden gözyaşlarımı hep gizledim senden.

Sen hiç ağlamadın sandın beni anne. Hiç üzülmedim, hiç kırılmadım, hiç gücenmedim.
Yüreğim acılarla papamparçayken bile, hep güldüm anne, hep güldüm sen üzülme diye.

Gittin, neden???


Oysa inan yaramazlık dahi yapmadım annem, seni üzmemek için.Kalbini kırmadım, kıramazdım, sen canımdın, sana kıyamazdım. Canımı aldında geride cesedimi neden bıraktın annem?

Ben değilmiydim rüyalarında gezen, sensizliğin iklimlerinde üşüyen? Boran, fırtına, yel hangisi daha şiddetli, kasıp kavurur yürekleri? Yüreğin yanmadı mı hiç annem?

Acizliğin kollarındayım anne. Kimsesizliğin avlusunda kanatsız kuşlar gibiyim. Özgürlüğe kanat açmış, biçare mahkumiyet duvarları. Havalandıkça ordan oraya çarpar durur, yığılır öylece yerlere.
El uzatan gönüllü bir yürek yok, boşuna çırpınışlar.Çığlıklarımın kulaklarda yankılanmasını duyuyormusun anne? Aynalara artık küsüm.

Senmiydin bana hiç ağlama diyen, ben hep ağlıyorum annem. Artık gözyaşlarımı gizleyemiyorum senden.

Tek amacım mavi bulutlara ulaşmaktı, yıldızlara uzanmaktı.
Yanına gelmek istiyorum annem. Al beni koynuna, sarıl sımsıkı, hiç bırakmadan. Kokunu, sesini, nefesini özledim annem. seni çok özledim .

Yaralarım kanarken derinden, ıslak gülüşlerimi niye aldın elimden. Sana seslenip sana gelecektim ben. Umut ışığımı neden söndürdün annem.?

Ardı sıra gölgelerden medet umuyorum, kulağımda çınlıyor sesin.Çalan her kapıyı umutsuzca açıyorum anne. En hasret kokan düşlerimdesin. Ne zaman geleceksin annemmmmmm.

Adımlarım dahi sayar oldum.Kapına dayandım. Gönül kapını arala , al beni içeriye annem.
Senle Güneşe yakın bir yerde kucaklaşalım, koklaşalım. Gölgelerimin ardında kaybolma olur mu annem, gitme, gitme yine uzaklara...

Söyle annem..

hangi kucak bu kadar sıcak, hangi yürek böylesine merhametli, hangi merhem şifalı elin kadar. Hangi özlem yakar yüreği anne özlemi kadar. Özlemin adı sensin annem.

Verimsiz toprağın çürük meyvesimiyim ben, sevmiyor beni kimse annemmmm....Gel, gelde sil gözyaşlarımı, ağlamayayım , sen istemezsin ağlamamı biliyorum annemmm, gel gel artık.


sevay