CEVİZ AĞACIM

• 18 Ekim 2010 Pazartesi 23:06:19

Öykü yaşanmış çocukluğumun aklımda kalan bölümlerinden oluşmaktadır.
Bugün eski defterleri karıştırırken elime geçti.
Belki biraz daha süsleyip çekici hale getirebilirdim fakat doğallığını yitirmesini istemedim.
Hoşgörünüze sığınarak
Sevgimle ......

Gri gölge


Bazen bir şeyler götürür beni doğduğum eve
Dimdik bir yokuşun tam tepesindeki
Şuan çocuk olsam taşırdım yine
O yokuşta su taşımak oyundu sanki
Evimiz zamanin sarayı değildi tabiki
İki oda bir mutfak küçük bir gece kondu
Hemen bitişiğimizde amcamlar otururdu
Biz beş kişiydik onlar bir ordu
O küçük evde nasil yaşarlar merak ederdim
Okulum çok yakındı saysan yirmi adım etmez
Her tenefüs arkadaşlarımı eve davet ederdim
Yapışırdım anneme bize ekmek ver, su ver derdim
Bir köpegim vardı bembeyaz adı çomardı
Ne versek yerdi ayırmazdı et ya da ekmek
Taki belediye onu sahipsiz sanıp zehirleyene dek

.....

Hasta bir yengem vardı hani bitişiğimizdeki
Onu her gördügümde üzülürdüm hep
Iyi ki benim annem sağlıklı derdim
Korkardım bazen acı öksürügünden
Bazen hediye alıp ziyaretine giderdim
Çok arkadasım yoktu mahallede
Bir çoğu yaşça benden büyüktü
Bende büyümek isterdim onlar gibi
Sanki küçüklük sırtımda yüktü
Çalışkan bir çocuktum severdi ögretmenlerim
Sınıfta hep ön sıralardaydı yerim
Sonra bir dayım vardi matrak mı matrak
Sık sık gelip bizde kalırdı
Yolunu beklerdim hep meraklanarak
Sanki onda bana huzur veren bir şeyler vardı...
Aklıma geldikçe hala gülerim
Saçlarını omoyla yıkardı.
Bazen çocuk aklı çomara
Bak dayı geliyor derdim
Herkesin içinde öyle deme diye bana kızardı
Önce asker oldu sonra evlendi
Sonrada uzak bir şehre yerleşti
....
Bir gün babam işten eve elinde bir fidanla geldi
Cevizi çok sevedi bir arkadaşı vermiş
Ceviz beyni geliştirirmiş
Hem ekti hem bana faydalarından söz etti
Büyüsün bol bol ye akıllı bir kız ol, doktor ol dedi
Babam dedim de aklıma geldi
Babam belediyede çalışırdı
Fen işleri yazardı fiş doldurdugu zarfın üzerine
Bir gün okulda senin baban çöpçü mü diye sormuşlardı
Üç gün ağlamıstım bunun üzerine
Babam gülmüştü tabi
Çalışmak ayıp mı kızım dedi bakarak gözlerime
Annem yengem kadar olmasa da sık sık hastalanırdı
Bir kaç ameliyatini acıyla hatırlarım
Bir iskemlem vardı ayakları tahta
Üzerine çıkıp bulaşık yıkardım
Küçüktüm bulaşıkları ben yıkarsam annem iyileşir sanırdım
Şimdi annem sağlıklı şükür
Yengemi yıllar önce kaybettim
Diğer değerli şeylerim gibi
Ara ara giderim doğduğum eve
Içim sıkılsa da gözlerim dolsa da
Her yer, her şey değişmiş olsa da
Geçmiş asılı durur ceviz ağacımın dalında.........

gri gölge 2001