Dağlara umut ektim, bir efkarla demlendim!

• 13 Ekim 2010 Çarşamba 09:37:31

Ne gülyüzlü cananı hakkıyla andım
Ne yüreğimden kopan hicranı aşka teslim ederek, vuslata ulaştım
Bir sevdanın ruhuma hüzün bahşeden masumluğuna kandım ve ne de ağladım
Bakmak için hali viranlığıma, nefsi perişanlığıma o an haşyete birden kapıldım

Hayat memat ilişkisi bilinçle alakalıdır
Akıl ve idrak insan için en müstesna tanzim edilmiş bir sanattır
Can ruhun yetisinden akseden nidayı terennüm etmek için bekleyen vicdandır
Yoksa aşk ne nizamsız nefis ve ne ahenksiz heves için rahleyi tedrisat sevdasıdır

Hiç nlaşılmadan okunan bir kitap ardır
Merak bu anlam için sana teslim edilen vuslattır, tahkik bunun içindir
Tufan ne bir seldir, ne afatı bühtandır, aşkı anlamayan için en acı bir feryattır
Heveslere iliştirilen, nefsi bahaneler içinde sefilliğe teslim edilen cehti bir azaptır

Edebin kemaliyeti ilim ve adap içinde farktır
Örf ve aneneler, terki diyar edilen latiflikler, en nadide ülfetli mütefekkirler
Hiç anılmaz oldu, mananın manasızlığı verilmesi, ruhun sefilleşirilmesi aşk oldu
Hangi nesebin olduğu ve bir necip milletin bu efradı bir bir umutlarıyla kurutuldu

Nasıl içlenip ağlamayayım etrafa baktıkça
En kutsal değerler ve mahremi abitler salkım saçak olunca, edep unutulunca
Okumak adına, sosyallik harmanında halef selef ilişkileri hiç kalbi olmayınca
Vaktin senası, hakkın nidası, ruhun sevdası, kalbin hicranı aşkla buluşmayınca

Mustafa CİLASUN