Dünyada üç şey insanın helâk olmasına sebeptir. Bunlar: Süse çok düşkün olmak, Hatalara aldırmamak ve kaybolan dünyalığa üzülmek.

Nefsin zevk aldığı şeylere iyi bakmak lazım. Pazarlara çok mal gelir, her türden, çeşit çeşit. Biz bize lazım olanı satın alırız. Bir kısım şeyleri almak aldanmaktır. Pazarı sırtına vurmaksa aptallıktır. Dünya pazarından herkes nasibi kadarını alır.

İhtiras denilen şey, azgın ve önü alınamaz bir iştahtır. Bilirsiniz sert suları havuzlarda dinlendirirler, yumuşasın diye. İhtirası da kanaat havuzuna sokmalı ki uysallaşsın. İnsan gördüğü her şeye sahip olsa ne kazanır. Tekrar ediyorum, çok mal, çok hesap vermeyi gerektirir. İhtiyaçların sınırına dikkat etmeli. Nitekim o kadar şey var ki lazım olmadığı halde, bize lazımmış gibi gösteriliyor.

Çağdaş teknoloji gözlerimizi kamaştırmasın. Nitekim insanların yaptıkları, insan kalbinin karmaşıklığı karşısında hiç kalır. İnsanların iyisi insanlara meyve sunandır. Her faydalı eser, her faydalı iş faydalı bir meyvedir. Fırsat eldeyken yarına hazırlık yapmalı. Zira geçen hiçbir günü geri getirmeye gücümüz yetmiyor.

Havaya giden sözler söylemektense kalpleri okşayan, hoş sözler söylemek gerekmez mi? Hata bilmediğimizi yapmamızdır. Bu yüzden yüzümüzden pişmanlık çizgileri eksik olmaz. Kendimizi bu yüzden yer bitiririz.

Tamir edilen hatalardan ziyade terk edilmeyen, devam ettirilen inat kötüdür. İnsanlar genellikle üç nedenden dolayı açgözlülük yaparlar. Cahilliklerinden, kibirlerinden ve inatları yüzünden. O halde ameline güvenmek kibrin en büyüğüdür.

Dünya bizim için dönüp durmakta. Onun dönüşüne başımızı ayarlamayı bırakmalı, kendi şahsiyetimizi yaşamalıdır. Bir takım sözler var ki onları papağanlar da söyler. “Bin düşün, bir söyle” diyenler boşuna dememişler. Nice söz gevezelikten öteye geçmiyor, sahibini dara düşürüyor, gece uykularını kaçırıyor.

Gerçek zenginlik hiçbir şeye ihtiyaç duymamaktır. Dünya malına çok ilgi duyanlar gerçek özgürlüğü bulamaz. Çünkü çok mal insanı kendi esiri yapar. Gaflet içimizde kışı yaşatır. Kışı yaşamamak için Neronlar’ın, Karunlar’ın, Cemşitler’in durumundan ibret almak gerekmez mi?

Zülfikar Yapar Kaleli