Sevgilim,

Adını anmak kutsanmış suların sesini duymak. Harf harf duru ve saydam. Taşlarına sonsuz rüya, göğe sarılmak boyunca. Akmak dolu dolu. Her saniyede hiçbir yer bırakmadan...

Adını anarak kendimden gidişimdir şu dakikalar. Şu dakikalar nerede ne yaptığımın adınla silinişi...

Ne güzel su olmak. Yalnız adınla. Adını anmakla dolu dolu, çağıl çağıl ve duru.
Bu sen olmak.


Hiçbir gözün değmediği bir yer bu dünya.Hiçbir sesin konuşamadığı.
Hiçbir elin sürülmediği topraklar ve etrafında ne varsa tüm seslerinin sen olduğu...

Bir masaldan öte desem masallara haksızlık etmiş olurum. Bu yüzden masalların en güzeli. Benim masalım. Zamanı sen, ülkesi sen, yaşayanı, anlatıcısı da sen...

Ben?...

Ben ırmağıyım şu an o masal ülkesinin. Yıldızlar uçuruyorum göğe.

Yıldızlar doğuruyorum sesimden gün ışığından parlak. Çoğalıyorum seni yazdığım kelimelerle...

Sevgilim
Senden başka hiçkimse değilim
Olamıyorum da....

Seninle masal olmak
Yaşam bana!
Bana yaşam sen!...

Sesinin ırmağıyım
Sözünün toprağıyım
Konuş bana
Doğduğum da
Tüm doğumlarım da sen!...

Masalım
Canımın içi masalım...

Yağmurda senin için ıslandım. Ayakkabımdan sular dışarı devrildikçe gülüşüm sanaydı... Keşke görseydi dedim, suların orta göbeğine de kimseye aldırmadan basarken...

Üşüdüğüm doğru tabi, su götürmez. Ancak ısındığımda sendin aklımdan gülümseyen...

Sevgilim
Elimi çabuk tutmalıyım.
Havalar erken soğudu,
Kış gibi olmaya başladı sonbahar
Ay gönderdi mintanını
Ben de süveterini çabuk bitirmeliyim...


11.10.2010