"Her aşk bir Elif’tir." derken yanılmış olmalı şair ya da kendini kandırmış. Meğer aşk zaman denen nehrin debisiyle aşınan hayranlık ve tutkudan ibaretmiş. Zaman işte, akrep ve yelkovanı alıyor eline çürütüyor eskiden aşk olan aşkı! Aşk, haketmedikleri halde insanlara Rab’leri tarafından verimiş bir lütuf, bir hediye, bir nimettir. İnsanlar şükretmeyi unutmadığında aşkı da unutmayacaktır, aşkını da...
AŞK, Yağmur olup konmak isterken sevgilinin dudağına, çöl olup güneşe yarenlik etmektir.

Sadakate boyun eğmeyip yeni heyecanları kovalarsan, şeytana yamaklık edersin, acı çeken sen olmazsın acı çektiren olursun. Şunu da unutma ki ahını aldığın kişi eninde sonunda karşına çıkacaktır ölmeden. O zaman isteyeceğin merhamet duygusu, seninle birlikte O’nun kalbinde olmasını dileyeceksin. Senin ölü bedenine değilde hala gözlerine bakmaya cesaret edebiliyorsa eğer, dileğin yerine gelmiş demektir. İlk kez asansöre biniyormuş gibi hissediyorsan başını eğ ve sadece bekle, gözyaşı dökmene gerek yok onu kandıramazsın artık. Bu karşılaşmanın bilinçli olduğunu düşünmeye başla, rahatlatır seni. Fakat ilk kez sigara içiyormuş gibi hissediyorsan eğer arkana bile bakmadan kaç! Bil ki bu sadece bir tesadüftür.

Ya da unut gitsin!
Nasılsa sence en gerçekçisi "Romeo Ölmeli"...
Nasılsa bence en hayalcisi "Kays Yaşamalı"...


"Ceplerimi yokladım da, şiirlerime bayramlık alacak kadar senim varmış" Naçizane...

e. R. ÇUBUK