NEREDEYDİN SEN!?

• 8 Ekim 2010 Cuma 23:50:47

Aslında gelen haber için ne diyebilirdim ki,bunu düşündüm bir an,cevap vermek gerek ,sonuçta soru sorulmuş verilen cevap kendim de,ama kim olduğu belirsiz? soru işareti gibi karşımda..
Düşündüm bir an unutulmayan bir anı,bir yüz veya bir kimse ama kim? Bu soru işaretleri ben ona cevap vermediğim sürece bende sürer gider ,hesap yapmak’ta ortada olmayan bir şeyi daha’da belirsizleştiriyor,cevaplamalıyım. Öyle’de yaptım,beklememe gerek kalmadan cevabı geldi, benim tanıdığım biri onun beni tanıyıp benim unutmaya göz yumduğum biri!..
Bunu düşünmek bile bence karşı tarafa yapılan bir kusur gibi gelse de,İnsanoğlu yaşamı boyunca nelere tanık oluyor,bu unutmalarda bunun eseri..Düşündüm "Nasıl yaa " beni unutmayan biri benle ilgili bir çok şeyi hatırlayıp ,ben ona karşı nasıl bu kadar nankör olabilirdim ki?.İllakin onunla ilgili bir şeyler olmalıydı hafızamda,bunu kurcalayıp ortaya çıkarmam lazım deyip,buluşmaya karar verdik.
Ayrıntıları ondan öğrenmeliydim ,çok heyecanlı ve aşırı derecede merak içerisinde buluşma yerimize varıyorum bir yandan bir sürü soru işaretleri kafamda...
Kim?
Neye benziyordur acaba ?
Nasıl oluyor da Bunca zaman sonra...
Bir çok sorular gelip gitse de,kulak ardı yaptım.
Bu bana ; ayrı bir heves ve yeni bir soluk,Mutlu bir çok saatler verdi ki,asla bu zamanlarda yaşamadığım şeylerdi.Merak ediyordum nasıl olmuştu da bu kadar süre sonrası aklına gelmiştim ,bir şeyler anlam taşımalıydı bunun oluşması için,aslında kurcalarsak hayatımızda bir çok zamanı anlam taşır diyerek boş yere geçirdiğimizi de anlarız.Bizlerin anlamı var deyip bir çok şeyi kenarı koyduğumuz;İlk alınan çiçek demeti veya bir gül goncası ,ilk mektup,ilk alınan hediye,ilk akılda kalan öpücük,bunları burada çoğaltabiliriz,anlam bakımından,ama bize gerçekten anlamını zaman içersin de hangisi tam olarak yaşatıyor onu düşünelim bir.
Geçen zaman bize sadece yaşadığımız güzel ve acı anılarımıza yer verir,Gerisi ise boş...
Bu mantıktan yola çıkarak,konuştuk konuştuk,o kadar çok şey varmış ki konuşulacak,o anlattıkça ,ben dinliyor,Ben ona soru cevap şeklinde gider diye düşünürken ,hiç bunun böyle olmadığını sanki kırk senelik birlikteymişiz,anlattıklarımız bizi bir yerlere götürüyor anı yaşayıp ,tadında yerin de bırakıp başka birine geçe yorduk.
Ben bunu kavramaya çalışıyor ama benim sözümü asla kesmeden dinlemesi ise ayrı bir keyif veriyordu.Bu bende çok güzel duygular oluşturdu,bunu bu zamana kadar hiç yaşamadığımı anladım.Ne güzel şeydi,birisini seneler sonrada olsa bulmak ve o zamana dair bir çok şeyi paylaşmak,belli günler ve zamanlar içersin de buluşmaya vede eski günlerimizi ayrıntılarıyla görüşmeye devam ettik bu uzun zamanlar ve günler içerdi...
Bir gün sözleştiğimiz halde onun hiç saatini asla geçirmeyen,gecikti! hatta zaman geçtikçe benim telaşımın artığını fark ettim çok merak etmiştim,ona ulaşamıyordum da,niye diye düşündüm niye başta ona ulaşabileceğim başka yerlerin telefonunu istemedim,..O kadar inanmıştım ki biz devamlı zaman içersin de buluşmalarımız devam edecekti,zaman ilerledi benim gelmeyişi ile merakım ve endişem arttı,ne yapabilirdim,belki işi çıkmıştır diye "bir dakika "’ bir dakika " diyerek den bir saati de geçirmiş alaca karanlık basmaya ramak kalmıştı,artık tamamen ümidi kesmiş toparlandım o anda telefonumun sesiyle açmam bir oldu,karşı taraftaki ses yorgun ve bitkin, bir ses tonuyla "Bu günkü " buluşmamızdaki sorunun açıklamasını yapmakta,Ben ise onun sesini duymaktan o kadar büyük sevinç duymuştum ki söylediklerini anlamıyordum bile.Sadece dudaklarımdan "iyimisin" Kelimesi döküldü.
Karşılığı durgun ve yorgun"İyiyim merak etme "Bunu duymak yeterdi sonuçta iyi vede bu buluşmalar dahada devam edecek bu onu gösteriyor diye düşündüm.Söylediklerini kavramaya çalıştım,neler demişti! telefonu açtığından beri,"Dün geceden beri Hastanede olduğunu"bahsetmişti san ki,Sonuçta iyiyim de demişti o iyileştiğinde bu buluşmalar devam edecek,anılar konuşuldukça ortaya çıkmaya ,resim tabloları gibi göz önünden geçmeye yine yaşadığı ve buluştukları sürece devam edecekti....
Artık telefonu kapatmış şunu düşünür buldum " onla bu güzel ortamı yaratmak bile bana ayrı bir güç veriyordu"
Yaşam sen nelere kadirsin,daha senle beraber ne süprizler yaşayacağım ki,bunu bile düşünmek bana ayrıca tat veriyor.
Hayatı yaşamalı ve yaşatmalıyız, etrafımızda bir çok sevgi bulup,onları değerlendirmek,sahip çıkmak,sevgiyi allayıp pullamak,olmayana sunmak için sevin ve sevilin.