zeliha teyze

• 8 Ekim 2010 Cuma 23:17:44

Zeliha teyze,yeni tanıdığım 60 yaşlarında zarif bir hanım..çok konuşmayıp,genelde bakar.Bana karşılaşınca uzun uzun bakar.bu nedenle zikrini,fikrini pek anlayamam.zor insan gibi gözükür..Bazende kendimi sorgularım bende böylemiyim acaba?..
Teyzem vesilesiyle sık sık birlikte olma durumunda kaldık.o hala bakıyordu. Sanki bana biraz farklı bakıyordu ama.içimi okuyormuş gibi...Yeni bir dantele başlıyorda örnek çıkarmak istiyormuş gibi.bu duyguyu hissetmek,çözülüyor olduğunu anlamak beni rahatsız etmiştir hep.
Bugunde! zeliha teyzenin beni görünce dili çözüldü..dediki:
kızım ben seni çok güzel,zarif,tatlı buluyorum.ama sen neden mutsuz ve yorgun gibi duruyorsun? anlamak istiyorum!!!dedi...
Böyle yansımama üzülmüş,beklemedim kelimelere karşı,savunmasız ve çıplakmışım gibi hissettim.ve hoşlanmak ve hoşlanmamak arası tuhaf bir duygu yaşadım..
yanıt verecektim ama! o bana anlatmaya başladı:
Ben 14 yaşındayken beşik kertmesi olduğumu anladım.ama farkında değildim bunun ciddiyetinin..çünki bunu !çok duymadan büyüdüm.meğerse duymama gerek yokmuş!çünki söz verilmiş ve konu kapanmış.evlenme yaşına gelmişim.bunları farkettiğimde içimde öylesine bir boşluk duydumki!midemde kramp,başımda ağrı hiç dinmedi.
Tatil için amcamlara gittik.zaten beşik kertmem amcamın oğluymuş..istemiyorum dememe rağmen,yediğim dayaklardan ve ev hapsinden dolayı ağzımdan artık kelimelerde çıkmıyordu.sadece bakıyordum..Beşik kertmem Ali ,beni kederle seyrediyor,izliyordu.dukunmuyor,aksileşmiyor,sadece üzülüyordu.ben neden istemediği bile bilmiyordum...sadece korkuyordum...o ise neden istediğini biliyordu.sadece seviyordu.beyni hazırdı bana,beni sevmeye ,kabullenmeye.ama dayaktan zayıflamış ve sanki ölüm döşeğindeymişim gibiydim.artık son saatlerimdi...
Amcam halime o kadar acıdıki,babama ;hakkım helal,bırak kızını,zorla güzellik olmaz demiş.
Bense !gülmeye çalışıyor ama patlamış dudağımdan gülemiyordum bile.
Arada ziyarete gelen komşu kızına fal baktırıyorum.bana:sen şevket isimli biriyle evleneceksin !..dediğinde isim yazıldı beynime..ama unutarak...zaman geçerken amcamın oğlu derbeder bir süreç yaşamış.yalnızlığıyla dağlara çıkmış...hep beni sayıklamış..etkilendimmi onu bile bilmiyorum.beni isteyenlerin fazlalığından sıkılmış olan ailem orhan isimli biriyle nişanladılar.bende kabul ettim.zorluk çıkartmadan.acı çekti belkide beni....evlendik.
Odadan içeriye girerken eşim bana :biliyormusun benim asıl adım şevket! deyince beynimde bir zonklama ,kalbimde ani ataklar oldu.bu amcamın oğluyla evlenmekten daha kötü bir histi..kaç!! diyordu beynim,içim,kalbim,bedenim,kaç........
kaçamadım.yedim dayağı oturdum.arka arkaya hamile kalınca!çocukları hiç bırakamadım.ayıbımada gitti zaten.....dedi zeliha teyze...öylesine donuk bir ifade ile söylüyorduki!!ağlamıyordu bile.sanki başkasının hikayesiydi anlattığı!!!
Amca oğlumla evlenseydim,beni bekleyen nezih,sevgi dolu bir hayatı yaşayacaktım..ama şevketle evlendim;ve bu hayat bana 2 çocuktan başka bir şey kazandırmadı.sevmedim.mutsuzdum.öldü.özlemedim.özletecek bir şey yaşatıp ,bırakmadıki!!
Zeliha teyze,bana bunları neden anlattı???neyle bağdaştırdı..bilmiyorum.ama anlatmak istedi..bende dinledim.iyide ettim.üstüme bir şey alınmalımıydım..bana yine gözlerini dikmiş bakıyor..hala bakıyordu..ve suskunluğuna gömüldü yine..o sustu..ben baktım..ben sustum..o baktı....