:)) Buna benzer bir sürü muhabbet yaşanıyor yuvalarımızda ama bu kadar güzel anlatılamıyor :) çocuklar evet zor büyüyorlar büyüdükce problemleri dahada artıyor ama yuvamızın meyvesi ,Allah olmayanlarada sağlıklı sıhhatli akıllı versin :) çamurdan çıkmayan eşşeğe gelince , 10000 alanınında eşşeği çamurda 500 alanında :) en büyük zenginlik sanırım kanaat .. Çok güzeldi yüreğine sağlık . sevgiyle kal :)

Tebessüm ettiren ama bir o kadar da düşündüren bir yazı olmuş.Allah, " yağ yakana yağ, mum yakana mum verir" demiş eskiler.Sahip olunanlarla en iyi şekilde yaşamasını ve mutlu olmasını bilebilmek en güzelidir. Ve de en doğrusudur.Bu bilinemiyorsa ebedi mutsuzluğa mahkum olmak kaçınılmazdır.Çünkü insan oğlunun beklentileri sınırsızdır.Ebeveynler olarak, bir zamanlar bizlerin de çocuk olduğumuz unutulmamalıdır.Ne var ki ihtiyaçlar değişmiştir.
Türk toplumunda ailenin geçimlerinin temini, çoluk çocuğa gelecek sağlanması genelde babaların asli görevlerindendir.Bu durum da yerleşmiş bir olgudur.Bu çerçevede aile bireylerinin tüm ihtiyaçlarının karşılanmasından birinci derecede sorumlu olan erkeğin, muhabbetlerde yaşanılan sıkıntıları aile bireylerine her fırsatta anlatması , aileyi tümden mutsuzluğa ve karamsarlığa iter.Bu hal de çocuklarımızın ruh sağlıklarının bozulmasına ve onları depresyonlara sürükler.Sorumlu bir aile reisi olarak bu sıkıntıların etrafa aksettirilmeden giderilmesi uğraşısında olunmalıdır diye düşünüyorum.Beraber olduklarımıza çile değil, huzur vermeliyiz.Mevcut imkanlarla ve o imkanları daha da geliştirerek sınırlı bir yaşamı gül bahçesine çevirmeliyiz.Unutulmamalı ki çıplak geldik, çıplak gideceğiz.Eşeğimiz çamura battıysa onu çamurdan çıkaracak da bizleriz.
Selam, sevgi ve saygılarımla.

Hanımın, “büyüklerin harçları, ufaklığın dershane taksitleri vardı yatırdın mı bu ay” sesiyle kendime geldim. Ellerinizden öper büyükler üniversitede, ufaklık ta lise 2 de okuyor. Büyükleri faydası olur diye modaya uymuş dershaneye yazdırmıştık, aman dedik ufaklığa hak geçmesin. Son taksitleri unutmuştum duruyordu.
-Ver şu telefonu da arayayım bari önümüzdeki ay ikisini bir yatırırız, dedim
-Unuttun galiba, telefonu geçen ay yatırmamıştık, kesik
-Neyse sağlık olsun yarın bir ara uğrar görüşürüm dershaneyle, kapı çalıyor galiba kapıya bir zahmet bakıver hayatım
-Yöneticiydi üç aylık aidat ve demirbaş taksitleri birikmiş, bu ayda vermezseniz faiz ekleyeceğim, diyor
-Yok ya sıkar biraz
-Posta kutusundan da elektrik ve su faturalarını da getirmiş.
-Ver bakayım…, bu ne ya, ne kadar çok su harcamışız, yahu elli kere söylüyorum idareli kullanın şu suyu diye, yıkanıyor musunuz, yüzüyor mu belli değil.
Daha bağırmam bitmemişti ki,
-Babaa diye seslendi çocuklar “yurttan sesler korosu” gibi hep bir ağızdan,
-Alınacak kitaplar var önemli, birde te cetveli, hesap makinesi falan alacağız integralilerden biliyorsun kıyafet falan da alacağız haberin olsun
-Tamam, yavrum yarın bir banka soyarım, birkaç gün ortalıktan kaybolurum ne olur ne olmaz diye, hafta sonu da alırız anlaştık. Fesuphanallah..!
Ufaklık sesinin arada kaynadığı hissine kapılarak bu sefer ayrı seslendi;
-Babacığım dün yağmurda botum su geçirdi biliyor musun, hatırlatayım, dedim
- A canııım kıyamam. Tamam, kızım bir banka yeter, sana ayrı banka soymaya lüzum yok.
Hafif, hafif sinirlenmeye başlıyorum. Bir çay koyun da, akşam, akşam bari kafam yerine gelsin(yok, yok doğal gaz, elektrik kesik değil çok şükür)

Çay içerken, bir yandan da derin, derin düşünüyorum, arabanın dört amortisörü de gebermiş, topal eşek gibi gidiyor kerata, radyatörde kaçak var su yetiştiremiyorum zaten, mecburen rot balansa da sokmak lazım. Ulan satmaya kalksam zaten yapacağım masrafı karşılamaz, dur bakalım hele, gitsin gidebildiği yere kadar. Şu hükümette ayıp yani, toplu sözleşmelerden bir haber yok, hep hikâye, hep hikâye zaten geldi geleli ne verdi ki, hep kırptı, kırptı durdu, “Key” ödemelerinden de fos çıktı. Off’ki off.

Havalarda soğudu ya, bir tembellik çöktü, bir tembellik çöktü ki sormayın gitsin. Şöyle üç dört günlük tatil ne güzel gelirdi şimdi. İkinci bardağı içemeden koltuğa sızmış, kalkmışım. Rüyamda kulağımın arkasında bir kaşıntı, bir kaşıntı kıvranıyorum. Uyanır uyanmaz evdeki “Rüya Tabirleri “ kitabına bir göz attım büyük merakla. Kitabı okudum; rüyada kaşınmak, büyük bir kısmete delaletmiş. Önce bir anlam veremedim, “kulak”, “kaşıntı”, “kısmet” ne alaka dedim. Kısa bir süre sonra jeton düştü, tabi yaaa !

Aman ha hep annelere sormayın, biraz da babalara sorun çocuklar nasıl büyüyor diye :-)

Saygılar, selamlar

Allah bağışlasın, sizde iki oğlan varmış.Benim bir oğlum, bir de kızım var. Oğlumu evlendirdim. Kısmetse kızım da sırada. Ama inanın hiç fark etmiyor; oğlan olmuş, kız olmuş, bir olmuş, iki olmuş...Biz anneler, her zaman, Birleşmiş Milletler görevlileri gibi; arabuluculuk yapmaya mahkumuz...Allah cümlemize kuvvet versin...Sevgiler

Her evde olan durumlar..

Parayı kim nasıl denkleştiriyor şimdiki çocuklar sorumlulk almıyor.
Varsa yoksa gezmek eğlenmek marka takılmak.Sonra anne baba iki yakayı bir araya getirmeye çalışıyor..
Yüreğinize sağlık..sevgilerimle.

Değerli kardeşim, hemen her evde delikanlılar büyürken olan muhabbetler birbirine benziyor demek ki!
Haklısınız anneler her zaman baba ile çocuklar arasında tampon görevi yapıyor.
Okurken gülümsedim, ellerine yureğine sağlık, sevgilerimle.

Gerçekten çok içten ve gönülden geçtiği gibi yazılmış bir yazı. Son derece de gerçekçi. Doğru hep anneler kalıyor arada.Maddi manevi her açıdan bizler oluyoruz sıkışan. Aman evlatlarımız incinmesin diye kabahitimiz olmayan suçları bile ne de cesaretle üstleniyoruz.Peki ya değecek mi? Emin değilim. Biz anamıza ne kadar yar olduk ki, bizimkilerde bize olsun?

Günümüz aile sohbetinden son derece isçten bir kesit.
Tebrik ediyorum seni bu açık gönüllüğünden dolayı sevgili arkadaşım...