Bakıyorumda hayatın kargaşası,çevredeki insanların vesvesesi ,yok trafik yok yaşam şartları derken aslında unuttuğumuzu görüyorum sıcak bir çayı canım her istediğinde bulabildiğimin ayrıcalığını..Sizlere göre belki bir ayrıcalık olmayabilir ama bence bir demlik çayı bırakın içmeyi,zayıf annelerinin kucağında ölümü bekleyen bir ara şu resimleri kurak tarlalarda yabani kuşlara yem edilmiş vaziyette resimleri çekilen çocukların yanında açıkcası onlar için bir sıcak çay lüks gibi göründükçe bizler içinde adeta günümüz değimiyle "mikemmelll" bir his her canım çektiğinde içebilmek...
Aslında çay bahane canımız her istediğinde sahip olabileceğimizi sandıklarımızı kaybettiğimizde elimizden kaybolanı gerçek hislerle algılayabilmek mümkün olabilseydi,yani bu ne demek oluyordu ? Kaybettiğimizde ağlayacağımız ve üzüleceğimiz durumu idrak ederek kaybetmeden önce düşünebilmek değerini...
Bir sıcak taze çay,ilk defa hemen içmeden evvel izledim onu,bana içimden şükretmeyi sağladığı için ,benimle konuştuğu için ve bana -emin ol beni çok sevmene rağmen birdaha içememe ihtimalin de elbette var diyebilmesi ve üzerinden çıkan küçük dumansı görüntüsüyle beni nasıl esir aldığını görüyorum...Ve bende hayatımda birlikte olduğum kişiye,üzerimden duman çıkartarak bana her zaman ulaşamayacağı hissini vermek istediğimi anladım..Ve bir sıcak çayla hayatımın yönünü değiştirebileceğimi de anlamış oldum...Herkes bir defa doğaya bile değil,etrafında elinin altında olduğunu sandıklarına baktığında çoğu dersler ve plan ve taktikler geliştirebiliyor...Benden bir ip ucu :)