SOKAKLARDA BİRİ VAR!
Gecelerin kör karanlığında; in cin top oynarken sokaklarda;her kes evlerine çekilmiş,sıcacık yuvalarında geleceğe yönelik hayaller kurarken ya da kimileri,sevgililerinin koynunda kendilerinden geçmişken;
Sen(!), hepsinden mahrum tek başına ne arıyorsun belanın kol gezdiği meydanlarda?
Bu sorumu yüzüne söylemeye cesaretim yok! Olamaz da!
Ah! Bir duymuş olsan var ya ! Bana öyle cevap vereceksin ki,belki de yerin dibine gireceğim !En iyisi mi sukut da fayda var.Hani bir ata sözü vardır ya:
“Söz gümüşse sukut altındır” diye.
Seni bir sarhoş narası ,keşlerin sözle tacizleri rahatsız etmiyor,hiç tınlamıyorsun değil mi? Zifiri karanlıklarda üzerine çullanan baykuş,yarasa bakışlarından hiç kork muyorsun, değil mi?
Bir zamanlar, annen yüzünü buruştursa hemen ağlardın .Bir kelime bile söylemesine gerek kalmadan.Alıngandın!Sıkılgandın!Saygılıydın!Utangaçtın!
Bütün güzel değerlerin yaşandığı anlar, artık mazi oldu değil mi?
Geride sana sahip çıkacak bir Allah’ın kulu bile kalmadı! Annen, baban sen çocukken,rahmetli olmuşlardı değil mi!
Ondan sonra dünyan farklılaştı . Her şey orijinalliğini yitirdi.Güzel değerler uçup gittiler.Erdem,diye bir kavram kalmadı sana karşı.Hep soyutta kaldılar.Yaşadığın kentte ne kadar zebaniler varsa hepsi sana çullandılar.
Ah! Bütün özlemlerin bir anda yitip gitti!Hayallerin tükendi.Zaten hiç hayal kuramadın ki.Bir sevgilin olmadı,kulağına güzel şiirler fısıldayacak, ellerinden tutup sıkacak,dudaklarına ateşli buseler gönderecek!
Paçavra gibi kullandılar seni! Korkusuzca ,hiç acımadan!Hep müspet vaatlerde bulundular, değil mi?
Hanlar, hamamlar,mücevherler,v.s.ler!
Sen , onların hiç birini göremediğin gibi boğazına sokacak kuru bir ekmeğe bile muhtaç kaldın,değil mi?
Çöplükler mekanın oldu. Yalnızlıklar, kurtuluşun oldu. Hep kaçtın,kaçtın.Kimlerden?Senin gibi insanlardan!İnsana benzeyen insancıklardan!
Sahi, sen o köşe başlarında niye bekliyorsun ? Gelip geçenlerin arabalarına neden biniyorsun?Neden köprü altlarında sabahlara dek üşüyerek ayakta dineliyorsun?
Bu toplum mu seni dışladı? Yoksa evet yoksa sen mi bu toplu mu dışladın?
Sokaklarda biri var! Ama hiç kimse farkında değil! Değil! Değil!
YORUMLAR
Çok önceleri ;
(Türk Aile Yapısı Sallanırken)
http://www.edebiyatdefteri.com/yazioku.asp?id=60582
diye yazmıştım.
Siz, benim son yazımdaki (İLİŞKİLER) fotoğrafı yadırgamıştınız. Ama ben sizin kullandığınız bu fotoğrafı yadırgamıyorum.
Battaniyenin altında çırılçıplak bir vücut olduğunu mu düşünmek, hayal etmek gerek?
Paylaşım için teşekkürler, saygılar.
Yükselenyıldız tarafından 6/12/2011 10:30:43 AM zamanında düzenlenmiştir.
Namaz kıldım yazıma yorum varmı diye bakayım dedim,edebiyat defterini karıştırırken sizin makalenizi okudum ve duygulandım.Allah sokaklarda ıssız sevgisiz gezen o geriplerin yar ve yardımcıları olsun.
Mükemmel bir yazı yüreğiniz e sağlık.Hüzün ve nasihat içeren bir öykü...
Kapadokyadan sizlere dumansız hava sahası için el ele diyorum.
Parçalanmış aile yapısının da düzelmesi için katkılarınızı yazılarınızla bekliyorum...
Annemi özledim ben ama
O gibibakan bakışlarının altında üşümeden uyumayı
dizlerine kapanıp ağlamayı
anne derken içimin titrediğini
sus kalıp kabuk bağlayan yaramı bir daha kanatmayı.
<<<
Değil hem kimin umrunda !
Açmış hastaymış bir başınaymış banane!
Zaman yükünü almış insanlar para diye birbirini görmez olmuş.
Hal hatır geçmişin alafranga sularında yitip gitmiş.
Medeni olmaya çalıştıkça kaybolmuş bir topluma
Kazandıklarını gösteriş için harcayan insanlara..
sokakta birindenmi bahsediyorsunuz..görmezlikten gelirler..olur biter.
zaman gör/me/duy/ma/bil/me devri..
Anlamın boynuna dolanmayı bekleyen her cümle uykusuz bir gecenin sabrıyla açar yer yatağını, bağışlanmaz suçlar cehenneminde cenneti yaşamak için. Gizli bir düş gülü büyür rüyalarda, gül düşünür, usumuzun yoksulluğuna olmazlar üşüşür ve işte o an izdüşümsüz bir gecenin içinde bir kadın özgür bir kahkahayla gülüşür...
Her masal bir bakışın sancısına tutunan, sonrasında kendi dalını unutan bir yaşam sağanağıdır...
Tebriklerimle...
Üstündeki levhada adı yazan, adres bulduran ama yolunu kaybetmiş kimliği yaşarken kaybolan bir çok insanı barındıran sokaklar...Kimbilir ne acılara tanıklık ediyorlar. Bunu yalnız, kaldırımlar biliyordur bir de acıyı hisseden yürekler. Tebrik ederim. Çok güzeldi. Sevgilerimle..