TİLKİNİN GÖZYAŞLARI

• 4 Ekim 2007 Perşembe 11:13:35

TİLKİNİN GÖZYAŞLARI

Defalarca izledim…

Saatlerce bağırdılar birbirlerine.

Henüz altı yaşındaydım ve izledim onları. Annemi ve babamı...

Hıçkırıklarıma engel olamadım bir an olsun. Yoldan geçen kervana racon kesecek yüreği bulamadım ki kendimde. Ağladım karşı koyamayınca büyük bedenlere. Bağcıklarımı bağladığım gibi sürdüm atlarımı sessizliğe doğru. Kaderin tahriklerine aldanıp hayata isyan etmeyi öğrendim henüz yürümeyi öğrenmeden. Okuduğum hikâyelere ters düştü hayat. Söylediğim şarkılardaki gülen yüzleri göremedim bir türlü çevremde.

Ağladım…

Anlamakta güçlük çektim hep onları. Bu tartışmalar evliliklerin tuzu biberidir dendi. İnandım bende yani inanmadım da inanmışım gibi yaptım. Anlayacağınız belirli bir zaman onlar beni kandırdı bende onları.

Bağırdı iki olgun yürek birbirine, etraftaki küçük ve savunmasız yüreğe bakmadan. Çaresizlik içinde döktüğüm gözyaşlarıma aldırmadı beni bu dünyaya çağıranlar. Annemin gözyaşlarına eşlik eti kimi zaman gözyaşlarım, kimi zamanda babamın isyanlarına ortaklık etti sessiz yakarışlarım. Ben sevemedim geceleri bu yüzden. İstemem ay aydınlatmasın sokaklarımı, ben huzuru bu ay ışığının altında kaybettim. Bir gece alıp başını gitti mutluluk kadere karşı isyana kalkan babamla beraber. Ne tadı kaldı bu işin nede tuzu.

Bir gece vakti anladım büyüdüğümü. Bir gece vakti sığmamaya başladı bu yorgun yürek küçük bedenine. Hayatın olgun yüzü aydınlatmaya başladı çehremi bir gece vakti. Bu olgunluk gözyaşlarıma kilit vurdu. Bende gizli gizli andım babamı gözyaşlarımda. Hani erkek adam olmuştukya artık ulu orta ağlamak yakışık almazdı.

Bu yaşananlardan babam sorumluydu. Kendince güneşin önüne geçen ayı oynamaya çalışmıştı. O tüm suçların aranan ismiydi bana göre. Annem ise mağdur rolündeydi bu oyunda. Bende evin eski prensi yeni “erkeği”. Hayattaki rolüm artmıştı artık. Çizgi film yerine haber izlemeliydim mesela. Büyümüştüm ya artık sokağa çıkıp saklambaç oynamak, bir top peşinde koşan on bir adam rolüne bürünmek bana yakışmazdı.

Uzun zaman oldu babam gideli. Tekrar geleceğim demişti oysa. Seni çok özledim baba. Vallahi ağlamıyorum gel bak istersen. Geçen gün bakkala biriken borcumuzu ödemeye gittim biliyor musun? Ben büyüdüm artık ama sen yanımızdayken de büyüyemez miydim? Puslu gecelerime düşen cılız sokak lambası olamaz mıydın? Gel artık baba. Böyle anlaşmamıştık sizinle. Ben şımarık çığlıklarımla renk katarken günlerinize, siz gözünüzün önünde büyüyen bu bedenle gurur duyacaktınız. Küçük tilkin olacaktım senin hep. Gök gürültüsü vurduğunda pencereme utanacaktım korkumu yüzüme sürmeye. “Kocaman adam” olacaktım sizin gözünüzde. Sana benzeyecektim yıllar geçtikçe. Ben “sen” olacaktım baba. Dön gel artık.

Bir gün öğrendim ki babam bu dünyadan göçüp gitmiş ben büyümeye çalışırken. Saklamışlar benden bu gerçeği. Galiba babamın öldüğünü öğrenmek içinde belirli bir yaşta olmam lazımmış. Kalp kriziymiş bu uzun ayrılığın nedeni. Bedenine hayat veren güzel kalbi bir gün gelip geri istemiş verdiği hayatı. Bana kavga dolu, gözyaşı dolu geçmişimi bırakıp alıp gitmiş babamı ecel denen kötü adamlar. Bilseydim bırakırmıydım seni. Elinden tutup direnmezmiydim hayata. Gözyaşlarım da boğmaya çalışmazmıydım seni alıp götürmeye çalışanları.


Uyuyamıyorum bazı geceler. Birbirinize bağırdığınız günler geliyor gözümün önüne. İster istemez yorgana sarılıyorum sımsıkı, tıpkı küçükken olduğu gibi. Hala sevmiyorum geceleri biliyor musunuz? Nasıl bu kadar düşüncesiz olabildiniz? Şimdi gücünüz var mı tüm bu olanları değiştirebilecek?

Çok ağladım baba. Anlatamadım kimseye içimdeki özlemi, karmaşayı, yorgunluğu. Bilmiyorum kaç kez eşlik ettim anneme bu konuda. Seni çok özledik baba. Biliyor musun bazen kapının arkasındaymışsın gibi geliyor. “Şimdi kapı çalacak ve babam elinde erzak torbalarıyla içeri girecek” diyorum. Bu ev seni çok özledi baba. Gel ve uzan yine koltuğuna yorgun vücudunla. Kumandayı yere düşürdüğüm zaman yine çat kaşlarını. Gizle içindeki engin sevgi selini. Gel ve tut sözünü baba.

Sen rahat uyu olur mu? Bak gözünün önünde büyüdü küçük oğlun. Gurur duy… Bak “sen” oldum işte. Bizi merak etme. Gözün arkada kalmasın. Ellerinden öperim.

Seni çok seviyoruz baba.




akin çkrn.