keşke dönüp bir baksaydın..

• 4 Ekim 2007 Perşembe 00:26:39

’tamam ayşe teyze, babam gelince verecek parasını..napalım yanlışlıkla oldu.bilerek yapmadık ya..’
nasıl da kahraman bir edayla sarfetmiştim bu tümceleri..birazdan babam sokağın başında gözükecek, ben koşa koşa kollarına atılıp, ’baba, ayşe teyzenin camını kırdık top oynarken, şimdi hemen camcıyı çağırıversen ya..’diyecektim..babam başımı okşayıp ’oğlumm..haylaz oğlum benim..’diyecekti tebessümle, ve ben onun oğlu olmakla bir kez daha gururlanacaktım..yaptığım tüm afacanlıklardan sonra sığındığım koca bir dayanaktı o yıllarda benim için babam..
varlığını bilmek hep bir çınardı hayatımda..her türlü yaramazlıktan sonra koşup kollarına atıldığım koca dayanağımdı..’oğlum’ diyişiyle bulmuştum kendimi..kendim bildim bileli babamın oğluydum ben..ne zaman ki ’sadece’ adımla başbaşa kaldım; yalnızlık o zaman başladı..küçük kız kardeşimin ve annemin sorumluluğunu çok erken yaşta üstüme almakla başladı..
babam gitti..gidiyorum dedi; ve başka hiç birşey sormamıza fırsat vermeden gitti..o giderken, hayata olan bağlılığımı götürdü en çok..o giderken, yeni kurguğu hayatına gidip bizi terkederken, benim kendime olan güvenimi götürdü..
evet baba, sen bunu hiç bilmedin..haftada bir yaptığımız telefon konuşmalarında, ben sana hep iyiyim dedim çünkü..sana öyle yürekten bir bağla bağlıydım ki; sen bizi terkedip gitmişken bile, ben seni üzmekten endişeliydim..dimdik durduğumu göstermek için hep sahte zırhların ardına sığındım..ben hep iyiyim dedim ya baba sana hani, sen de zaten beklediğin cevabı alıp havadan sudan konuşmalara girdin..oysa sorsaydın, bana yeniden ’oğlum’ deseydin, içimi titretseydin, bir daha, bir daha söyleseydin, o zırhımın ne denli naif olduğunu görecektin..ne denki kırılmaya yakın..
sen gittin baba..
ben bıraktıklarınla yetinmeyi öğrendim..duvardaki, senin aldığın saate bakıp, işten gelişini beklediğim günleri yaşadım..biraz sonra kapı çaldı; ve ’geliyorum baba’ diye seslendim istemsiz..
baba demek, güç demek, hep arkanda bildiğin dayanak demek koruyucu sığınak demek diğer çocuklar için baba..oysa benim için; özlem, hasret, iç çekiş, kızkardeşimin intiharları, eve gelen faturalar, biriken okul taksitlerim, ve eksik bir ben demek..sahiplenilmemek, koca dünyada ıpıssız kalmak ne demek; sen gitmeden önce kestiremezdim..bizden; yani annnemden, kerdeşimden ve benden ayrı bir hayatının olabileceği hiç aklıma gelmemişti..eskiden ’biz’ vardık..şimdi ’babamlar’ ve ’biz’ varız..’babamlar’..babam ve yani eşi..ve artık minik üvey kardeşim..
artık taşıyamıyorum içimde..sen benim çocuk hayallerimi öldürdün baba..ilk gençliğimi yaşayamadım..yaşıtlarım gibi güvenle, korkusuızca atılamadım ben bu savaşa..

ki zaten yenik başlamıştım..