"Benim tekerlekler ........"(3.bölüm)

• 28 Eylül 2010 Salı 22:47:46

Hani gelmezdi ,uğramazdı bir daha anne dedim hemen ,sonrasında aklıma birşey geldi SENİ SEVİYORUM dedim..Sonra suratındaki ifadeden
hemen anladım ama pişman olmadım seni seviyorum demekten yinede..
-Senle değil ilk olarak annenle konuşmak istiyorum..
İzin senin dedi annem ve merdivenlerin aşağısında bırakılarak ben,yukarı çıktılar..Belkide merakımdan çıkardım eğer çıkabilseydim..Annemle aralarında konuşmadan yakalamalıydım ben..Nasıl bir hırsla tekerlekli sandalyemi son hız sürüverdiysem asansörümün önüne ,bir hışımla çıkıverip dikildim boynum kulağım yukarı kattaki salonumuzun kapısına kilitlendim tüm benliğimle..Çok şükür yeni başlamışlar konuşmaya dediki:
-Evet beni aldınız ,parada anlaşmıştık ona gözüm gibi arkadaslık edecektim,üniversite harçlarımı ödeyebilmek,zaten çok fakir olan aileme yük olmamak için çalışmaya karar vermiştim yanınızda..Bir arkadas bir dost olduk önceleri..Sonraları inanınki aramızda sadece benim bildiğim arkadaslıktan başka bişey yoktu ,olamazdıda...
Ama okuldaki tüm kitaplıklarımın arasından bir kağıt çıktı,ya gelip koymuş,yada arkadaslarıma koydurmuştu Samet..Başlarda anlayamamıştım o olduğunu ama etkilendiğimden değil ,size gelip onunla ilgilenmeye başlar başlamaz ,ona ders anlatmaya başlar başlamaz suratı kızarıyor kıpkırmızı olduğu anlar oluyordu bende sonuçta ilkokul mezunu değilim aptalda değilim çabalarını anlamıştım bana o mektupları o gönderiyordu..Ona karşı baştan herşeyi sorup öğrenmeyi istedim ama kıyamadım çünkü diğer zamanlardan ,ilk evinize geldiğim andan çok farklı girişken,sıradışı ve derslerde de çok ilgili olduğunu hissetmiştim ve bu tatlı oyunu bozamadım..O ilgili göründükçe ve bunun onun pskolojisi ve gelişimi açısından hayata bakış açısının o yaşadığı olaydan ötürü bacaklarını kaybedişinin ardından hayata tekrar tutunmasını sağlamakta biraz faydam olabileceği konusunda kendimi sorgulamıştım ve sonuç belliydi ona , bana olan ilgisinin cevabını belli bir süreliğine kadar sürdüreceğim bu oyunla yani onun sevgisine yalandan da olsa cevap verebileceğimdi..Herşey onun içindi aslında..Alın tüm kazandığım parayı getirdim size..Tüm bu olanların sevgilimde haberi oldu artık ve bana bu parayı o temin etti .Ona anlattığımda her erkek arkadas gibi küplere binsede,bana hak verdi..Umarım bu parayı alırsınız ve beni Samete unutturmak için elinizden geleni yaparsınız...
Tüm bu sözleri harf harf hece hece içime bir mızrak gibi sokmuştum..O bu evden çıkıp gittiğinde bir diğer yarımda onunla gidecekti ama susacaktım..O benim sevgilim sanmıştım yani bana gerçekten ilgi duyuyor ve tekerleklerim yüzünden resmimi bile facebooka koymuyor zannederek çok saçmaladığımı anladım..Hiç bunların böyle olacağını tahmin etmemiştim ...Yıkıldım o an..Dünya durdu sanki..Meğer benimle sevdiği için değil bana acıdığından beni hayata döndürebilmek için uğraş vermişti...Bilemiyorum bu affedilebilir bişeymiydi ,yoksa benmi çok nankörce davranıyorum bunları düşünürken ..
Ama asla bunların böyle olacağını tahmin etmezdim.Çok bedbahtım

(3.bölüm sonu)