Hala memleketimdeyim. Çay toplama işimiz bugün bitti,biz de tükendik. Ara sıra ilçe’ye inişyor,sokakta yüzlere bakıyorum.Bildiğim tanıdığım oldu mu, yapışıyorum ellerine,sarılıyorum boyunlarına.
Dün bie arkadaşımla karşılaştım.Beni tanımadı.Tanınmayacak halde de değilim ama o tanıyamadı.İlkokulda aynı sınıftaydık.Aynı sıraları çizdik kalemlerle,aynı koridorlarda yaramazlık yaptık.
beni ahtırlamamasının nedenini bir "kız sevdim vermediler" biraz çektim..diyerek açıkladı ya,inanmadım.Çok çekmiş,çok.hastanelerin psikoloji servislerinde bayağı bir zamanı geçmiş. Oysa o kadar sevecek birisi de değildi. Sıradan,yaramaz,kavgacı,eşek biriydi.Acı onu bambaşka bir hale getirmiş.
Bugün bir adam yanıma geldi " Ulaaa..rol naaberrr?" diyerek boynuma atladı adeta. Aklımı karıştırdım.Onunla alakalı bir kayıt yok. Seninle neler yaptık..ne yaramazlıklar yaptık da diyemedim.
Kendime kızdım durdum.
Neden onunla denize kaçmamışız babalarımızdan habersiz diye..
Neden Sadık Amcanın mandalina ağaçlarına saldırmamışız ...
Neden deniz kıyısında kayalıkların arasında korka korka sigara tüttürmemişiz
Neden sinemaya kaçmamışız ders saatinde
Keşke yapsaydık.
Ki hatırlayabilseydim..bilseydik.
Derin yaralar ve derin sevdalar kolay unutulmuyor.
Kim ne derse desin
Kim olursa olsun
Vesselam.