Şu anda hayatın neresindesiniz? En kolay yerinde mi, en zor yerinde misiniz? Sizi bilemiyorum ama ben yine zor bir noktadayım. Eskiden olsa üzülürdüm. “Hep beni buluyor bu terslikler, ne zaman her şey yolunda gidecek, bıktım artık” derdim. Ama zaman ve yaşam deneyimi öyle bir şey ki insanı farkında olmadan eğitiyor. Bir bakıyorsun, yaşama bakış açın değişmiş. İşte ben şimdi bu noktadayım. Hayatın beni eğittiğinin farkındayım. O yüzden şu aralar yaşayacağım güçlüklerden korkmuyorum.

Yaşadığım çok zor süreçlerin ardından yaklaşık bir yıldır hayatımda her şey yolunda gidiyordu. Sorunlar yok denecek kadar azdı. Kafam rahattı. Çektiğim sıkıntıların bir kısmını iyice unutmuştum. Bu arada unuttuğum bir şey daha vardı. Hayatın aynı çizgide gitmediği. Gerçi bilmediğim bir durum değildi. Sadece zor günlerin ardından rahatlamış olmak iyi gelmiş, bu gerçeği bana unutturmuştu.

Şu anda bulunduğum noktada, yaşama bambaşka bir gözle bakıyorum. Biliyorum ki sürekli mutlu olmak ya da sürekli mutsuz olmak mümkün değil.

Hayatın tek düze olduğunu düşünsenize… Keyifli olur muydu dersiniz? Asla olmazdı. Sürekli mutlu yaşadığınızı düşünün. Bir süre sonra sıkılmaz mıydınız? Değişiklik aramaz mıydınız? Mutsuzluğu bilmeseydik, mutluluğun değerini nasıl anlardık? Veya tam tersini düşünün. Devamlı mutsuz olduğunuzu. O zaman yaşama sıkıca sarılabilir miydiniz? İçinizde, yakında bir şeylerin değişebileceği umudu olmasaydı yaşamaya devam edebilir miydiniz? Edemezdiniz.

Bence hayatı yaşanır ve değerli kılan, iniş ve çıkışlarıdır. İnişi yaşamadan, çıkışın kıymetini bilemeyiz. Uzun süre aynı çizgide devam eden hayat bile sıkıcıdır. İçinde heyecan olamadan, kaybetmenin korkusu, kazanmanın sevinci olmadan yaşanan hayat keyif vermez.

Mesela, aşık olursunuz, deliler gibi seversiniz, size göre her şey yolunda giderken bir bakarsınız sevdiğiniz elinizden gitmiş. İlişki bitmiş, onu kaybetmişsiniz. Gitme nedeni de zamanında ona gereken değeri vermemiş olmanız, onu tam anlayamamış olmanız. Şimdi farkına varırsınız aslında onun sizin için ne kadar değerli olduğunu ama iş işten geçmiştir. Sevdiğinizi kaybetmişsinizdir. Yani önce kazanmış, sonra kaybetmişsinizdir. Burada önemli olan yaşadığınızdan ders alabilmektir. O dersi almışsanız eğer, ruhunuz bir parça daha olgunlaşacaktır.

Anlatmaya çalıştığım şey, hayatın sürekli değişken olması. Bu durumun hayatı yaşanılır kılması. Onun iniş ve çıkışlarının sürekli yaşanacak olması. Şimdilerde başım darda. Düzenimi hatta hayatımın akışını bir kez daha değiştireceğim belki de. Ama olsun ben nasıl olsa hayata yeniden başlamaya alışığım. Çalıştım, çabaladım ve yeniden en üstlere çıktım. Hayat bu, bazen çok kolay bazen çok zor. Yine beni biraz hırpalayacak, canımı acıtacak, moralimi bozacak fakat asla umudumu yok etmeyecek. Çünkü hayat içimizden umudumuzu alırsa işte o zaman yaşayamayız.

Hayata teşekkür ediyorum beni eğittiği için. Farkında olmamı sağladığı için. Yaşattığı güzellikler ve zorluklarla beni mutlu ettiği için. Her güçlüğün yanında bir kolaylık verdiği için. Her olumsuz deneyimden, olumlu yanı bulup çıkarmayı öğrettiği için. Yalnız kendim için değil başkaları için de yaşamam gerektiğini anlamamı sağladığı için. Yaşamak da bu değil mi zaten?

Tüm güçlüklerine rağmen yaşamak, nefes almak, hayatı iliklerinizde hissetmek çok güzel şey.

Sağlık ve selametle Allah yar ve yarcımız olsun bizlerin ve hepimizin..

Zekeriya BAŞGÜN

CANİYİSEVER 28.07.2010