... hala titrediğini hissediyordu.
oysa üşümüyordu artık ve gözleri dolu doluydu. "Abi " diyebilmişti zorlukla. "Abi bi ekmek parası " ...
HERKEZ gerçekten aç olduğuna, miğdesinin günlerdir boş olduğuna inanmayan gözlerle bakıyordu ona.
Kaç gün olmuştu kendisi de bilmiyordu sıcak yatağını kaybedeli. Aylar mı yoksa yıllar mı ? Daha sayı saymayı bilmiyordu ki ! Babası okula bile yollamamıştı annesini kaybettikten sonra. Hep o mavi önlüklü çocuklara özenirdi, yakınında ve yanlarında olmak isterdi... her defasında sille küfür kovulsa da. Olmadı, o mavi önlüğü giyemedi belki ama şimdi sıcak bir odada polis abilerin verdiği böreği yerken toplayabiliyordu artık cesaretini...
o soğuk gecede karakolda uyanmıştı
donmak üzereyken bulmuştu kocaman bir adam !!!
artık üşümüyordu,
kısık bir ses tonuyla da olsa söyleyebildi, ona içten bir gülümsemeyle bakan kocaman mavi gözlü adama..
bir tane daha...