Ne hayatı geri döndürmeye lüksmüzü var, ne giden güzel anıları tekrar paylaşmaya...Bir nefeslikti neşeler, çocukluktu anılarda... Büyüdük artık; bakışlarımız büyüdü, adımlarımız,ellerimiz ve biz büyüdük ama umutlarımızı yeşertemedik büyüyen yaşantılarımızda... Ne hayaller vardı ateşlerle yok olan, hiçbirşey aynı kalmadı bakışlarda, tebessümlerimizde kahkahalarımız kesildi, bir masum tebessümle bakmaya çalışmak kaldı geriye bize... anlamsız, sahte tebessümlerle..... Çamurdan evlerimiz vardı hayallerimizdeki gibi süslediğimiz. Bebeklermizi vardı kendi gerçek bebeklermiz gibi oynadığımız, saf duygularımız vardı,sözler vardı dudaklarda; ayrılmayacağız, birlikte yuva kuracağız hayallerimizi gerçekleştireceğimiz işimiz olacak, hayatımız olacak. doStluk vardı saf tertemiz katıksız kendi halinde...Şimdi ise bakışlarımızda yabancılaşma, misafirleşme.... Hayatımızda ah deme kaldı dudaklarımızda, sedece noldu o güzel anılara hayallere demek kaldı geriye...ve özleme kaldı eskisiyi... hiç çeknmeden duygularımız belli etmek yok oldu yüreğimizde... sarılmak kaldı ama.... (yapamadığımız) güzel olan.....hayaller çoktan gökyüzüne birleşmiş farkedemedik...