Önüm arkam, sağım, solum sobeee.

Bak bir daha yapma böyle. Maşallah öyle bir yazmışsın ki, keşke okumasaydım. Ama okuduk bir kere. Allahtan tansiyon, nefes darlığı, panik atak vs gibi marazlarım yok. Böyle durumlarda en fazla hafiften heyacanlanıyorum, gözlerim kızarıyor, sonra buğulanıyor, nadiren de olsa sulanıyor.

Hemen tanış biri görmeden sıvışayım şuradan bari. Hay Allah, sağdaki sokağa sapıyorum “çıkmaz”, aşağıdaki mahalleye kaçayım diyorum “çıkmaz”. Tıkanıyorum deniz havası iyi gelir sahile ineyim diyorum, haydaaa; bu seferde dönülmez akşamın ufku.

Ne kadar lafı dolaştırıp, ağır abi ayaklarına yatsam da illa bir yerde açık vereceğim biliyorum, bu yüzden hiiiiiç kıvırmaya lüzum yok. Tamam, tamam pes, teslim oluyorum.

Bende seviyorum “hazan”ı.

Neyse müsaade istesem ayıp olmaz değil mi? Biraz eski resimlere bakacağım, biliyorum pek iyi gelmeyecek ama olsun.

Tebrikler, saygılar, selamlar

Buruşuk ve titrek elleriyle küçük bir fincanı dudaklarına götürmeye çalışan yaşlı bir kadın görüyorum karşı apartmanda…Arada bir hırkasıyla buğulu camlarını siliyor…O hep balkondaki sardunyalarının dibinde demlenirdi oysa…Onu da mı bir çilli begonya gibi içeri aldılar yoksa…

Ne yaparsan yap,ne düşünürsen düşün doğanın yasası böyle:

Doğarken ölmeye her gün bir adım daha yaklaştığımız gibi sonbaharlar da yaşamımızda kaçınılmaz gerçeklerdir.Hüzün verseler de...

Dikeni olmayan gülü sevmenin bir anlamı ve tadı olamayacağına göre sonbaharları olmayan ilkbaharların ne önemi olur?

"Bal yiyen baldan usanırmış "diye bir atasözü var ya. Gözyaşı ve hüzün yan yana olmalı ki;diğerinin pozitif farkı ortaya çıksın ...


Okurken hayallere daldım, daldım da kendimden geçtim...

Sevgilerimle...



YILKI tarafından 9/21/2010 10:26:08 PM zamanında düzenlenmiştir.

"Anne…Kırık pencereni sımsıkı kapat! Bu yarım küreye hüzün mevsimi düştü artık…Beni de yeleğinin cebine sakla lütfen. Çünkü, itiraf etmesi zor olsa da, ben sardunyalardan, begonyalardan ve serçelerden bile çok etkilenirim bu mevsimden…"



hüznün içten ne hoş paylaşımıydı..son mu bahar ın sombahara dönmesi dileğiyle tebrikler değerli yazar dost sevgili aynur..:)
sevgim saygım her daim ...

Baharları yaşıyoruz, dönemlerinde, duygularımızla...

Çok güzeldi..

Tebrik ederim..

Sevgili Aynur, yazının içinde hüzün, ayrılık, baharın sonu ve ilki vardı. Tıpkı doğum ve ölüm gibi... Çilli begonyaları karıştırırken bir gün yok olup gideceğiz. Tıpkı cam önlerinden yok olan sardunyalar gibi... Yazın içime işledi tam puanımı verip ağlamadan kaçıyorum buradan. Yıllar var ki ben ağlamadım; belki ağladım da hatırlamak istemiyorum.

Sevgimle...

''Güneşli sıcak günlerde şişirdiğimiz hayal baloncukları, son baharın gözyaşlarıyla ıslanacak şimdi…
............
Anneme mektuplar yazmak geliyor içimden rüzgarlı akşamlarda. Fırtına balkonumdaki çiçekleri eğip bükerken, bir mukavva kutunun altına gizlediğim yüreğimi en iyi o anlar diye…''

Aslında son bahar her zaman ağlar biliyor musun ? Solan yapraklar, kaçışan serçeler, dökülen çiçekler, hepsi ama hepsi onun yüreğinin birer parçalarıdır. Üzdüğü insanlara, üşüttüğü çocuklara, ömürlerinin sonu yaklaştığını gören yaşlılara, hep üzülür son bahar.

final içimdeki birşeylere işledi işledi...

diliniz hep etkilemişti beni...

yine kutluyorum...

Hepimiz de o buruk telaş var. Baharı tekrar görür müyüm? Yaşlanıyor muyum? Sevdiklerimi tekrar ne zaman göreceğim?

Bayramda annenin yanından kopup gelmendir belki de sonbara hüzün katan.

Sevgilerimle canım benim...

aynur hanımın yazılarını takip ediyorum. kalemi güçlü bir kalem. keşke aynur hanım bu güçlü kalemiyle sonbaharı sonbahar gibi yazmasaydı, bizi şaşırtsaydı...

Aynur kardeşim, yazınızı okurken gözaşlarımı zaptedemiyorum, his , sevgi, şefkat, ayrılık, anadan ayrılma, hüzün ve daha bir çok duyguyu ayni anda çağrıştırıyor.
O kadar güzel ve duygulu yazmışsınız ki, bir yandan ağlıyorum, bir yandan özlemler düşüyor aklıma.
Ben babamı bir sonbaharda ve henüz ona doyamamış bir çocukken kaybettim.
Yazınız sabah sabah bitirdi beni...
O kadar etkileyici ki yazıdan ayrılamayıp, tekrar okuyorum, gözyaşı sağanağıyla...
Rabbim sizi çocuklarınıza ,eşinize ve ailenize bağışlasın.
Uzun zamandır okuyup, en fazla etkilendiğim bir çalışma diyebilirim.

Benim gün birincisi seçtiğim, duygularla örülmüş bir emek ürünü.

Selam ve sevgilerimi gönderiyorum, Rabbime emanet olun.

canım canım
iyice hüzün sarmış seni niyeki
oysa sonbaharın da vardır güzel yanı tabiki baharı düşler insan
yeni açan tomurcukları yeşeren güzellikleri
ama sonbaharda güzel bence
karakışı anımsatır bakın benden sonra kış der eskiyen yaprakları toplar rüzgar süpürür götürür
çok güzel anlatımdı kutlarım
tüm güzelliklere diyerek
sevgim saygımla

Ekim ayıydı yani sonbahardı ve annemi son görüşümdü. Mevsim sonbaharı müjdeleyemezdi elbet kara haberimdi. Annemden kalan ise yeşil el örgüsü cepli bir yelek. Yeşili solmasın diye gözüm gibi bakıyorum.

Tebrik etmek istiyorum güçlü kaleminizden sonbahar alıp götürdü beni gerilere.. Sevgilerimle..