5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
992
Okunma
Ne gölgeleri, ne ayak izleri kalmış bu yollardan gidenlerin...
Tıpkı benim de olmadığı gibi...
Oysa öyle geçiyorum ki yollarımdan. Değmeyen taşı kalmış mıdır ayaklarımdan. Bilinmeyen tozların savrulduğu...
Yürüyorum dakikalara ve rüzgâra kanat saçlarımla. Yüzümden iz kalmaz ya, yine de sürünmesine izin veriyorum belki bir ağacın yanından geçerken yaprağına ya da bir çocuğun yanından, ona da dokunur. Elleri var belki de biz görebilmekten yoksun...
Yürüdüm yollarımda...
Dönüşlerimde yorgun. Hangi tozunda kaldı ayak izim, gözlerim şimdi nerede hangi anıyı yaşıyor...
Acaba rüzgâr, aldığı yüzümü yürüdükçe
kimlere götürüyor...