Yaşamın Kıyısında

• 15 Eylül 2010 Çarşamba 18:44:38

Umutlarımız ve yitip giden gençliğimiz her biri bir yolculuğa çıkıyor. Gündüzlerden ve gecelerden geçen, sarp ve dikenli yollardan geçip vazgeçmediğimiz o koca Aşkımız ellerimizin arasından yitip giderken belki de bizlere gülümsüyordur.
Koca bir okyanusun ortasındayızdır şimdi ne bir küreğimiz var yanımızda ne de bizi umutlara ulaştıracak sandal.
Hayat aslında zamanın gelgitleriyle açılmış bir çukurdur, tıpkı yüreğimizdeki çizikler gibi…
Sana söylemek istediğim o kadar çok şey varmış ki… Boğazım düğüm düğüm. Bu sonsuz boşlukta sana ve seninle giden yüreğime sesleniyorum.
“Yoksulum buralarda, yüreğim çizik içinde kanıyor… Sen yoksun yoksulum buralarda sensizim nefesine hasret, tenine, sıcağına, sözüne hasretim. Benim olmayan sana…

“Derler ki… Bir insanı fark etmek için 1 dakika lazımmış. Onun hakkında fikir yürütebilmek için ise 1 saat. Ondan hoşlanabilmek için 1 gün, onu sevebilmek için 1 hafta ama bir şeyi yazmamışlar aslında, onu unutabilmek için bir ömür yetmediğini…
Umudum bitmiş değil elbet rüzgar ve deniz taşıyacaktır emanetlerimi. Bekle canım, gün gelip güneşim bulacaktır seni. Akşamları balkona çık ve gözlerini kapat rüzgarım benim yerime öpecektir seni…”

Oysa şimdi Işığı sönmüş gözler, Karanlığın kıyısına uzanan... Ve de kanatları koparılmış yürekler, Alıp başını gitmekten uzak...
Yaşamın kıyısında sevdanın uzağındayım, Sen yoksun burada korkuyorum tek başınayım.
Bak yine bomboş ellerim, amaçsız usul usul ilerlerim, arkamda hep hayallerim, önümde karanlıkta ki bilmediklerim…
Korkarım ben karanlıktan daha çok da yalnızlıktan, gelsen keşke arkamdan beklerim seni hiç korkmadan, şarkı söylemem korktuğumdan, kendimle konuşmam yalnızlığımdan, ilerlemem belki umudumdan, belki de kaçmak anılardan…
Her gün o yüzden beklerim seni yüreğimin yanında, ne güneş ne fırtına esmemeli anılarda, oysa ki sen orada ben burada düşürdüğümüz geleceğimizi beklemekteyiz yaşamın kıyısında

Nevin Korkmaz