Yalnızlığımız Üzre Olduğu Gibi..

• 12 Eylül 2010 Pazar 15:58:58

’’Aşk, iki yalnızın ortak yalnızlığıdır..’’



Yalnızlık kalabalıklaşır ya hani bazen..Yalnızlıklar yaşarsın ard arda, kendi kendine çoğul eki takarsın hatta ismin çeşitli halleriyle yazarsın yalnızlığı fakat yalnızlığı ismin hangi haliyle yazarsan yaz, her halinle yalnızsın. Bu halin sırrı bütün kelimlelerin ilk olarak yalın halde olmasındadır.Yalnızlık kalabalığa muhtaç değildir fakat kalabalıklar yalnızlığa muhtaç. Bir kelimede bile o kelimenin yalnız hali olmamış olsa o kelimenin kalabalığını türetemeyiz bu yüzden ’aşk bile iki yalnızın bir yalnızlıkta buluşma halidir.’ dendi, o sebeptendir ki yalnızlığı kalabalıklara özendirmek boş. Özenilen kalabalıklarda yalnızlığımızla, suni teneffüs edilen tazı ciğerli bir yalnızız.Öğretmenin sınıfta ’hep bir ağızdan konuşmayın’ uyarılarını duyduk yıllarca, işte hepsi bu yüzdendir. Hep bir ağızdan bir çoğulluk, tek başınalıktan farksız gibidir bu sebeple her zaman. En fazla iki kişilik bir kalabalığa ihtiyaç duyarız fakat bunun yerine günü kurtaran kalabalıklarda yalnız kalmaktan da asla geri durmayız.Oysa yalnızlık kalabalıkta erimez hatta bir vakit sonra bir çığ gibi yuvarlanarak eritir..

Öyle ki yalnızlığı ihtiyaç sahibi bir yalnızlıkta ihtiyaçlandırmak en güzel yalnızlık ve en güzel yalnızlık en güzel kalabalıktan her zaman daha güzel. Ta ki ne zaman iki yalnızın ortak yalnızlığı kaybolup ortak bir kalabalık türetildiğinde başlar yalnızlık..Kimliksiz bir çift kimlik taşırken insan, iki kimlikli bir kimliksize dönüşüverir. Hatta kalabalıklığımız yüksek ihtimalle üzer bizleri, yalnızlığımızı ararız.. ’Yalnızlığımızı’ kaybetmenin hükmüyle çoğul bir manzarada tekilleşiriz..

İşte artık istemediğimiz kadar tek başınayız, kendimize iyi yalnızlıklar dilemek için kendimizi bulduğumuz vakit, doğduğumuz günkü yalnızlığımıza kavuşacağız.Öldüğümüz gün kü yaşayacağımız yalnızlığa nazire edercesine yaşadığımız yalnızlıktan kurtulduğumuz an doğduğumuz an..



Ve biz, ilanihaye yalnızız..