SON İTİRAF

• 29 Eylül 2007 Cumartesi 22:00:39

Buz gibi bir oda… Ellerimden ziyade ruhum üşüyor, içimdeki en ücra yer, donuyor. Niye böyle tek başıma bırakıldım ki? Beni salıvermeniz için söylemeli miyim? Artık devam edemiyorum bu yaşama. Her şeyden ben sorumluyum, itiraf ediyorum.

İnsanlar büyük bir tiksinti ile bakacak bana ama artık dayanamıyorum. Neden yaptın bunu diye sormayın bana, siz hiç anlayamazsınız. Bilemezsiniz çünkü kalbimin derinliklerinde yatan o melun şeyi. Ona daha fazla katlanamıyorum artık...

Bu karanlık, soğuk oda bana burada bir son olacağına hayıflanmamı açığa çıkarıyor. Bunca zaman ne kazandım bilmiyorum ama daha çok kaybettim desem vicdan azabımı bir nebze azaltmış olurum. Benliğim paramparça şimdi. Bir yanı iyi, sevecen ve pişman; diğer yanı iğrenç, miskin ve kaba. Ama hangi yarım mutlu bilinmez.

Yaptığıma kötümserliklerim sebep oldu belki. Zaten en çok o sevindi bu olanlara. Çünkü gün be gün büyüyordu içimde, iğrençliğin saltanatını yaymak adına… Biraz miskinlik, biraz uyuz biraz sevinç hakim olmuştu bedenime. Sonuçta ortağı olmuştum kötümün, güya intikam alıyordum bende.

Ben çok küçüktüm o sıralar ama unutamadım bir türlü çocukluğumu çaldıkları zamanları. Parça parça bölüştüler kocaman elleriyle hayallerimi.

Çocuksan ve küçüksen demişlerdi; ip atlarsın, körebe, saklambaç oynarsın neşeyle demişlerdi. Bana nice büyülü hülyalar vaat etmişlerdi.İnandım onlara, aldandım tüm saflığımla. Oyunlar oynadım. Gözlerim gören körlerden oldu ve hep ebeler canımı yaktı. Saklambaç oynadım sonra, saklandım en kuytuya ama çirkinlikler gene gelip beni buldu. Oyuncaklarım olacaktı hani küçükken, bu dünyaya gelmeden önce öyle demişlerdi, yoksa neden çileyi bile bile geleyim ki bu dünyaya?

Üzgünüm çocuk, gerçekten çok üzgün… Şimdi de ben çalıyorum senin çocukluğunu. İçindeki masumiyeti, sevgiyi, gülüşünü… Kendime bağışlıyorum insanlığını.

Büyüdün, koca adam oldun artık. Git herkese sözünü söyle. Ben ise kocamış bir adam olarak bari bu yaşımda çocuk hayallere dalayım. Son birkaç gülüş bırakayım ardımda. Bari sona ererken çocukluğumun saflığına ulaşayım. Hepsi senin koca adam olman sayesinde, hepsi senin sayende…

Vakit geç oldu artık koca adam. Ve sen, son bir iyilik yap şu çocuk gönlüme. Bu oda buz kesiyor artık, bir üstümü ört hele. Öylece bırakıp gitme, kanım çekiliyor…