yazİk ettİn

• 7 Eylül 2010 Salı 03:34:12

Bir ışık yanıyor karşı pencerede, elimi uzatsam tutacağım. Odada biri dolaşıyor, belki o sensin! Ama ben çaresiz, sen çaresiz;gece denilen perdeyi yırtıp atamıyoruz. Oh, içimde hep sen varsın.Şarkımız yeminimizdir.Bunu biliyorsun!...Gülüyorsam, neşeliysem, hele mutluysam üstelik, hepsi de senden geliyor, bilmelisin.Bir gün bu bekleyişler bitecek, gözlerimizde özleyişin acısıyla da kutsal yeşil odamızda noktalaşacağız! Gözlerimiz hep gülecek, gözlerimiz hep sevecek. Şarkımızı bu defa ağlamadan dinleyeceğiz, el ele, gönül gönüle. Ruhumsun benim, her şeyimsin!Sebepsiz endişelere verme kendini, sen meleğim! Gözlerinde mutluluğumuz olsun, bütün gündönümlerinde defalarca yaşadığımız Günaydın dercesine. Seni unutabilir miyim hiç? Yahut da insan kendini inkâr eder mi?Var oluşumun sebebi sensin.Yaşamak seninle işlemiş kanıma damar damar! Yaşamak, seninle güzel!İçimdeki huzur senden geliyor. Ama ne olursun, yarını düşünmeyelim şimdi. Yarın, kendi gelsin ansızın, ona açık vermeyelim, birlikte karşı koyalım, kurulu düzenimizi bozmak isterse, değil mi?Sensiz geçen günlerim acıdır acı olmasına, ama elden ne gelir?
Hayret nasılda umutlanmış, nasıl da mutlu olmuştum...
Hayata sımsıkı sarılmış, sonu gelmeyecek yalnızlığımın bitmesine şükrederek mutluluk göz yaşlarına boğulmuştum..
Bilemezdim ki bununda sadece çekeceğim çilelerden biri olacağını..

Ama çok farklıydı bu, buraya eklediğim şiirlerimi, sana yazdığım aşk dolu mektuplarımı okuyanlar, anladı seni nasıl çok sevdiğimi de, bir sen anlayamadın beni...
Keşke; buradaki hisleri ortak arkadaşlarımın yerine, bir tek sen anlayabilseydin beni. Varsın tüm dünya dışlasın, görüşlerime karşı çıksın dı da, bir sen hak verip, bir sen, yorum yazıp, bir sen katılsaydın sana karşı hislerime
…
Olmadı, ama suç bendeydi, çünki acemiydim, bilemedim nasıl hissettirilirdi ki aşk, yada karşındakini ölesiye çok sevdiğini anlatabilmek. Çok sıktım seni anladım, her “ sana kurban olurum, ayaklarının altına ölürüm, sana gelecek her türlü belayı ben alırım” dediğimde neden kızdığını çok iyi anladım. Yapamadım, beceremedim, çok sıkıp, soğuttum kendimden, usandırdım seni çok severek... Artık Yüce Allahıma seni bana verdiği için dua etmiyor, seni benden aldığı için isyan etmiyorum. Artık sadece Rabbime bana aşkı tattırdığı için, sonu ayrılık olsa da şükrediyorum...