KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 631 Okunma
- 7 Yorum
- 0 Beğeni
Yanaklarım Islanırdı
cennetime...
Yanaklarım ıslanırdı… Yalan değildi! Bilirsin, sen olmasan yüreğime aşkı ısmarlamazdım ki. Beklediğim sendin. Başkası yüreğimde bu kadar sevgiyle dolamazdı. Hayır sevgilim! Başkası zaten ol(a)mazdı ki…
( Her sokak başında beklerdim: kırgın insan portrelerini izlerdim. Bazen de kırılmış yüreklerin yosun tutmuş dalgalarına sığınırdım. Henüz ölmedik ya… Sokaklarda kendi aynamızı kırardık. İşte böyle bir yaşam kovalamacası içinde gözlerimi yağmur taneleriyle tanıştırmıştım… )
“ sensiz daha bir şey olamadım; huzurun rengini arıyorum daha bulamadım…”
Uzun sessizlikler ne çok şey anlatır, değil mi? Söylenmemiş sözler birikir de yürek yine de “hişt” der, her şey susar… Sonsuza kadar. Bu kenti belki de bu yüzden seviyorum; hiç konuşmuyor, sadece yakamozlarda ayla sevişiyor. Ama yinede kızıyorum bunca sevmeye rağmen; hani seni bana getirmeyen zamansız rüzgârlar varya, suskunluğumu duvarlara çiziyorum… Sensizliğimi yine de sığdıramıyorum.
Seni öyle seviyorum. Yok işte! Tarifi… Olmamalı zaten, değil mi? Söz konusu sen olunca kelimelerde sınırlarını çizmeli.
Sensizliğin yanaklarımda ıslanırdı… Yalan değildi! Toz-duman olurdum. Özlemek vardı; özlenmekten daha çok… Benzeri görülmemiş bir sevgi; belki sessiz ama yaşanmışlık var, her şeyden öte sen kokan… İnadına aşk kokan sevgilim!
“beklediğim yalnız sendin! Yüreğim, sadece sen(i) kokuyordu…”
…yine sen düşüyorsun hazan mevsiminde, yine tanıdık yokluğun… Kavruluyorum. Kemiklerim soğuyor. Nasıl bir çelişki inan hiç anlamıyorum. Yokluğun sevgilim! Dayanamıyorum… Sadece ağlıyorum.
Yanaklarım ıslanırdı… Yalan değildi! Susardım, sözlere prangalıydım. Oysaki ne çok şey söylemek isterdim. Artık söyleyemediklerimi sen anla, olur mu? Sevgilim, canım benim…
Tutulmuş sokaklardan geldim. Sana geldim! Yüreğine sığınmaya, çaresizliğimi aldırmaya… Yaşamaya geldim. Sana geldim! Cenneti, yüreğime göstermeye.
( sevgilim! Yokluğunda bir ceset gibi yatıyorum; gitme olur mu? Kendimi tanıyamıyorum. Bedenim aldığı nefesi reddediyor… Yalnızlığa kalıyorum. Uçurum kenarında kaç ölüm yaşama sırdaşlık etmiş ki… Yapamıyorum. Canım benim, sadece seni böylesine çok seviyorum. )
—ne denir bilmiyorum, artık susuyorum… O biliyor beni, seni ne çok sevdiğimi.
Canım benim, yalnızca seni seviyorum!
( yürek burkulmalarında ki tozlu yazılar–9 )
Emre onbey
YORUMLAR
—ne denir bilmiyorum, artık susuyorum…
*********
suskun yüreğin çağlayan ifadeleri .mükemmel
Sennur ÇETİN tarafından 04.03.2008 16:43:46 zamanında düzenlenmiştir.
yine sen düşüyorsun hazan mevsiminde, yine tanıdık yokluğun… Kavruluyorum. Kemiklerim soğuyor. Nasıl bir çelişki inan hiç anlamıyorum. Yokluğun sevgilim! Dayanamıyorum… Sadece ağlıyorum.
yüreğine sağlık arkdaşım...Göz yaşların bu ateşi bastırır mı bilinmez fakat başkalarının dağlanmış yaralarını kanattığı kesin..görüşürüz..
emre işte bizim derdimiz belkide yalnızlığın sevgilisini anlatıyoruz.(hayalet)kızıyoruz,seviyoruz vs...peki bizi yaşarken seven biri bulunabilirmi bunuda yaşadıkça göreceğiz.ben umutsuzum...
birde anlatımın çok saf ve özgün...düşlerden sevgimle...bülent...
CUMARTESI tarafından 9/30/2007 1:46:24 AM zamanında düzenlenmiştir.
sevgilim! Yokluğunda bir ceset gibi yatıyorum; gitme olur mu? Kendimi tanıyamıyorum. Bedenim aldığı nefesi reddediyor… Yalnızlığa kalıyorum. Uçurum kenarında kaç ölüm yaşama sırdaşlık etmiş ki… Yapamıyorum. Canım benim, sadece seni böylesine çok seviyorum.
................
Aydınlığa hasretken yürek; yoklukla karanlığa bürünür istemeze de. Açılmaz sandığımız ayrılık kapılarından sızan zifire boyanırız. Göğsümüzdeki ateşle herşeye inat sevdiğimizle el ele yürürüz bu yolda yan yana, yana yana.
Kutlarım sevdalı yüreğinizden dökülen satırları.
“ sensiz daha bir şey olamadım; huzurun rengini arıyorum daha bulamadım…”
yüreğinize sağlık güzel bir yazıydı...
Yürek çağlamış sevgili Emre çok içtendi satırların.
Ne diyebilirim ki başka.
Saygılar -sevgiler-
