bu bir isyan çağrısıdır..

• 29 Eylül 2007 Cumartesi 04:21:58

bir ölçü tutturamadan yaşayışımızın en güzel kanıtıdır belki de..ölçüsüzce ve biçip tartmadan konuşmalarımız..en acısı nerden geldiğini hesaba katmadığımız sözlerimizdir aslında..sırtını sapasağlam duvara yasladığımızı zannettiğimiz harfker yığını tamamen desteksiz durmaktadır..ve bu kuru laflar yeri gelir en körpe umutları, yeri gelir yeni filizlenmiş başakları çiğner geçer..
yeryüzünde hiçbirşey durağan değildir..saat işledikçe, saniyeler dakikalara, günler aylara karışıp gider..yavaş yavaş başkalaşır herşey..zaman aynasına bazen gülümsemelerin bazen de gözyaşlarının akisleri düşer..hayatın içinde hayat başlar, parlar ve söner sonra..
her yeni hayatta yeni uçurumlar çıkar karşımıza..her zaman ’dolu’larla geçmez ömrümüz..etraf kişiliğini tamamlayamamış ’boş’larla dolu..anlamlı bir bakış, bilen bir çift göz, bizim gibi düşünen ya da sadece sağlıklı düşünebilen bir beyin bulabilmek çok zor..bugüne sahip çıkanlarımız kendi kültürlerini voşvermiş batı standartlarına ulaşabilmek için koşuşturmakla meşguller..yarınlarımızı emanet ettiklerimiz sadece kültürlerini değil, kendilerini boşvermiş, birer sanal beyin olma yolundalar..neler olduğunun farkında olan çok az insan var..çoklarının sandığı gibi bir O2-CO2 döngüsü değil yaşamak..kandırmamalı insan kendini..yaşamak zor şey evet; aynı anda pekçok şeye göğüs germek zor..ama boşvermek, ’içi boş’lara göz yummak, dahası onların yükselişlerini görmek çok daha acı..kuru toprağa basmakla, yahut çimenlerde koşmakla güçlü olunmuyor..atlamak lazım çamurlara..bir de el uzatmalı arkada kalanlara..arsız susmayışlara bir son vermeli..fani sandığımız şeylerin buram buram ebediyet koktuğunu farketmeli artık..bizim için doğan güneşin, parlayan yıldızların farkına varmalı..rüzgarlar esmeli artık bulunduğumuz çöllerde..
nasıl demeli..susmalı biraz, sadece çalışmalı..’boş’luklar doldurulmalı..birşeyler için emek harcanmalı..verilen kararlar tutulmalı..örnek olunmalı biraz da..anlamlı susuşlarla ifade edilmeli düşünceler..boş konuşmalar mazide kalmalı..
paylaşmalı bundan böyle tüm yaşananları..biraz daha tebessüm edebilmeli, yapmacıksız ve ta içten..bir ömrü paylaşabilmeli hiç eksiksiz..ve virgülleri atlamadan hep beraber okumalı bize ait olan hikayeyi..