ÖZGÜRLÜĞÜMÜN DOSTU BENİM DOSTUM MUKADDES ÖLÜM OLABİLİRMİ ?
Hey hayat nerden başlasam bilemiyorum,yalnızlıktan mı başlasam unutulmaktan mı ,hangisinden şöyle bir yazmaya başlayalım,benim yalnızlık çektiğimi çevremden kuru kalabalık inan insanı anlamayanların içinden yalnızlık çekmek o kadar zor ki kelimelerle ifade edememenin ızdırabını yaşıyorum ve anlatamıyorum hiçte mümkün değil, çıkarın menfa tin ön planda ahkam kesildiği bir yerden, dostum var demekle sadece kendimizi aldatmış olmuyor muyuz,her zaman olduğu gibi yine yalnızım bir kendim , bir de çocuklarım var odamın karanlık duvarları arasından sıkışmış bir vaziyetten ,ne bir kapını çalan nede halini soran bir dostun olmaz ise o zaman neler hissettiğimi anlarsın dostum ölüm, düşünüyorum hayatın yaprak yaprak sayfalarından ömrümün bir anından mevsimlerin birinden düşüncelerim sanki “bir Arap saçı misali karma karışık” etrafıma bir bakıyorum ,her şey sessizlik içinden hafif bir meltem rüzgarı esiyor, yapraklar seslerini çıkarmaktan çekinir bir tavırla yerlerden sürüklenip duruyor, hiç bir kimseye zararı dokunmadan sanki benim iç dünyamı tarif edercesine, artık gece yarısı yaklaşmıştı yine bu gün kapımı çalan yok idi, bu bekleyişim yaklaşık yirmi yıldır devam etmektedir , bir ses duysam büyük bir ümitle kapıya koşuyorum yok yok yok yoka karışmış ne bir dost, ne bir sırdaş ,ne bir arkadaş, nede akrabam ,yine hayal kırıklığına uğruyorum bu hayal kırıklığını yılın üçyüz altmış beş günü bunu yaşıyorum , dilimden akrabam var diyorum ama kalbim bütün bir öfkeyle suratıma kusuyor , dilime nefret ediyor ,artık kalbimden akraba izi kalmadı ,kalemim dahi akraba yazarken nasıl ızdırap Çektiğini anlıyorum, kelimelerle anlatmak kolay degil ,zaman o kadar geçmişti ki çocukların hepsi uyumuşlardı , gözlerimi çocukların üzerinden ayıramıyordum ,onlar dünyanın bu kadar acımasız olduğundan habersizce, toz Pembe rüyalar alemindeler, ben o an yaptıklarımı ve yaşadıklarımı bir film şeridi gibi geçiyor düşünüyorum acaba yanlış bir şeylermi yaptım diye, aslında yanlış bir şey yapmadığımın kanaatine varıyorum , aslından bir şeylerin yaptığımın farkına varıyorum, yaptığım bir tek şey var o da bir ALLAHA kulluk birde çocuklarıma baba olmanın gururu ve hazını yaşıyorum ,zaten bildiğim bundan başka bir şey de yoktur , bazen düşünüyorum neden yanlışa giden yollar bu kadar kısa ve de düz çokta basit, doğruya Muaffak olmak için engebeli ve patika yollarda yürümek mi gerekir,bizden bu inanç bu hırs olduktan sonra ALLAHIN izniyle daha çok yalnızlık yolları katledeceğime inanıyorum , şöyle bir etrafıma bakıyorum o kadar düşünmeden yaşayan insan var ki, her şeye kapılarını kapatmış sadece düşüncesi para para, onlar için dost akraba arka plandan, sadece paramı kazanayım parama değmeyen dost bin yaşasın , yani “bana değmeyen yılan bin yaşasın misali” bu çarkın dişleri arasından yerini almışlar çark dönüyor bunları anlamıyorum, bilinmezlikler sokağından yürüyorum ,onların sokak lambaları var ,sokağını aydınlatan ama benim dört duvar arasından bir mum ışığım dahi yok tur, anlıyor musun bir mum dahi o an bir ah çekiyorum o andan ,sen geliyorsun aklıma ey benim dostum ÖLÜM sen geliyorsun aklıma, çünkü ancak sen benim ızdırabımı dindirirsin , beni anlıyor musun dostum ÖLÜM sana o kadar hasret doluyum ki çölün suya hasret olduğu gibi , vuslat gününü bekliyorum senin geleceğini hayal ettiğimden yüzümden tebessüm beliri veriyor , o an çocuklarım aklıma geliyor donup kalıyorum, saatler ilerliyordu artık tan yeri ağarmaya başlamıştı ezanın okunması ile kendime geldim, sabah olmuştu o anda ılık ılık damlalar yanaklarımdan süzülürken, yalnızlığıma göz yaşlarım eşlik ediyordu, sonra yine sen geldin aklıma sen geldin dostum ÖLÜM senin gelmeni o anda istedim bir ah çekiyorum çoçuklarımı düşünüyorum donup kalıyorum , beklide ÖZGÜRLÜGÜMÜN DOSTU BENİM DOSTUM MUKADDES ÖLÜM OLA BİLİRMİ ?

MEHMET ÇİFTLİKLİ