0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
811
Okunma
Bir ağacın altında bekliyordu küçük beden. Elleri üşüyor, gözleri yeşili bağırıyordu. Öyle büyük bir hikayesi de yoktu. Taktı omzuna çantasını, yürüdü gitti yol boyu; o kadar…
Yeşil kokuyordu etraf; oydu düşündükçe göz kamaştıran taraf. Yeşil yazıyordu kalemler; çünkü yeşildi huzuru anımsatan cümleler. Neden güvenin rengidir yeşil? Sahi, en son bıraktığımda neden gözlerin yeşildi?
Bir otobüsün son durağında bekliyordu sakin bir beden. Yutkunmaktan bitap düşmüştü boğazı. Sesi kısılıyor, gülüşleri yeşil ağlıyordu. Öyle büyük bir hikayesi de yoktu. Bıraktı yere çantasını; bekledi bekledi durdu; o kadar…
Yeşile boyanıyordu demirler, inatla sürülüyordu eller. Yeşil kaplıydı çerçeveler, çünkü yeşildi fotoğraf çeken makineler. Neden aşkın rengidir yeşil? Sahi, en son bıraktığında neden gözlerim yeşildi?
