KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1350 Okunma
- 9 Yorum
- 0 Beğeni
YAŞLI BİLGE
YAŞLI BİLGE-Celal Şahbaz
Uzun yıllar önce,
Ankara’nın Mamak ilçesinde, gecekondular arasında,
Dik ve dar bir patika çıkıyorum.
Bunaltıcı bir temmuz sıcağı…
Henüz yokuşun yarısındayım.
Hemen iki adım önümde kılık kıyafeti düzgün,
Gayet iyi giyimli yaşlı bir amca ilerliyor.
Ben yanından geçemiyorum.
Dedim ya dar bir patika…İki kişinin yan yana geçmesi imkansız.
Tahminen on veya on beş adım, amcanın peşinden ilerledim.
Yavaş yavaş amcaya kızıyorum.
“Yahu bu adam daha hızlı yürüyemez mi?
Yada bir kenara çekilemez mi?”
Diye içimden homurdanıp duruyorum.
Bir iki adım sonra yüzünde tuhaf bir ifadeyle amca durdu
Ve bana dönüp;
“Evladım, kızıyorsan buyur geç, önden sen yürü.” dedi.
Şaşırmıştım, bir an hiç bir şey söyleyemedim.
Kimdi bu adam? Kızdığımı nereden anlamıştı?
Şaşkınlığımı üzerimden atar atmaz;
“Kızdığımı nerden anladınız bey amca?” dedim.
Adam gayet sakin, öne geçmemi beklerken, bu kez gülerek;
“Bir zamanlar bende gençtim evladım.” dedi.
Utancımdan kıpkırmızı olmuştum, bir şok daha yaşıyordum.
Zannımca bu amca boş birisi olamazdı.
Gün görmüş, feleğin çemberinden geçmiş, bilge birine benziyordu.
Bu amcadan öğreneceğim bir şeyler mutlaka vardı.
Bütün ısrarlarına rağmen öne geçmedim ve yokuşu o önde ben arkada çıktık.
Yokuş bitince de amcanın koluna girdim.
O şekilde yaklaşık 1500 metre kol kola sohbet ederek yürüdük
Yine haklı çıkmıştım. Amcada tecrübe çoktu.
O kısa yolculukta ondan epey öğrendiklerim olmuştu.
En önemlisi de aradan 30 yıla yakın bir zaman geçmesine rağmen
Ben, o amcayı hiç unutamadım.
Yaşadığım sürece de unutabileceğimi sanmıyorum…
Yıllar geçtikçe yaşlı bilgenin, ne demek istediğini ve
yaşayan her insanın aynı evrelerden geçmesinin kaçınılmaz olduğunu,
şimdi daha iyi idrak edebiliyorum…
____________yorgunkalem...
YORUMLAR
benımde buna benzer ankara anılarım var unıv.deyken
Bütün ısrarlarına rağmen öne geçmedim ve yokuşu o önde ben arkada çıktık.
Yokuş bitince de amcanın koluna girdim.
O şekilde yaklaşık 1500 metre kol kola sohbet ederek yürüdük
Yine haklı çıkmıştım. Amcada tecrübe çoktu.
O kısa yolculukta ondan epey öğrendiklerim olmuştu.
En önemlisi de aradan 30 yıla yakın bir zaman geçmesine rağmen
Ben, o amcayı hiç unutamadım.
Yaşadığım sürece de unutabileceğimi sanmıyorum…
Yıllar geçtikçe yaşlı bilgenin, ne demek istediğini daha iyi idrak edebiliyorum…
Evet...ve hemen bir şarkı geliverdi aklıma..unutulmaz...unutulmaz...diyen.
İlkbahar yaz mevsim mevsim
Bir kaç mektup bir kaç resim
Yıllar geçse o bir isim
Unutulmaz...unutulmaz.
Çok kutluyorum... kalemi
Sevgi saygı ve selamlarım ile...
Saygı, hürmet, vefa... Büyük ölçüde yitirdiklerimiz. Çok güzel ve hatırlatıcı bir yazıydı. Kendimi sorgulamama sebep oldu. Kutlarım.
Bilgenin olgunluğunun yanısıra sizin davranışınızıda takdir ettim doğrusu.Bir an yaşadığınızı şimdiye uygulamaya çalıştım
“Evladım, kızıyorsan buyur geç, önden sen yürü" denildiğinde.Bir çok kişi adamcağıza çarparak alır başını gider. Saygıyı unuttuğumuz şu günlerde yazınız unuttuklarımızı hatırlamak adına ilaç gibi geldi.
“Evladım, kızıyorsan buyur geç, önden sen yürü.” dedi.
Şaşırmıştım, bir an hiç bir şey söyleyemedim.
Kimdi bu adam? Kızdığımı nereden anlamıştı
akıcı
cok tskler...
tebrikler ! iyi ki böyle anlamlı bir yazıyı bu kadar keyif verici bir anlatımla öykü tadında bize ulaştırdın...
ne kadar vefalı bir yürekte yaşadığınıda belirtmeliyim...dostça...emre onbey
eline sağlık çok güzel bir deneme olmuş....yaşadığımız anlar hiçbir zaman geri gelmeyecek..babannem öyle derdi...ben siize dönmeyeceğim ama siz bana döneceksiniz...hepimiz bebek genc olgun ve sonunda yaşlanacağız...dersimi aldım efendim saygılar
