BEYAZ KUĞU UÇUYOR/ Bölm-3 Kim ölsün

• 31 Ağustos 2010 Salı 17:56:01

Kim ölsün 3

1

İş yerime arkadaşlarımla vedalaşmak ve bana ait bazı eşyalarımı almak için son defa gittim. Masamın çekmecelerini boşaltırken çalışma arkadaşlarım bana inanmayan gözlerle bakıyorlardı. Sanki birkaç gün sonra geri dönüp masama oturacağım önce demli bir çay söyleyip sonrada dosyaların içine gömüleceğimi sanıyorlardı.
Binadan ayrıldığımda adeta üzerimden büyük bir yükün kalktığını hissettim. Allahtan kapı komşum Enes ustaya haber vermişim. Birazda kendime vakit ayırıp Cağaloğlu’nu bir dolaşayım. Dükkanın kapısını açtığımda zamanın çok çabuk geçtiğini fark ettim. Eli boş gelmemek için aldığım sekiz on kitabı raflara yerleştirdikten sonra televizyonu açıp sesini kıstım. Sandalyeme oturup arkama yaslandım ve içinde hazinelerim olan muz kutusunu ayağımın dibine çektim. En üstteki dosyayı alıp masanın üzerine bıraktım. Sihirli bir dünyanın kapısını açar gibi dosyanın kapağını açtım. Bana ait olmayan bir dünyanın içindeydim artık. Dosyanın sağ üst köşesine atılan tarihten anlaşıldığına göre bu yazılar ben şirketimin beni staj için Londra’ya gönderdiği sırada kaleme alınmıştı. Bu benim daha çok ilgimi çekti. Derin bir nefes alarak okumaya başladım.

Eğer masanın başına oturup bu dosyanın kapağını açtıktan sonra okumaya başladıysan, bu dükkâna yerleşmişsin demektir. İnan ki ben hep yanı başında olacağım. İnanıyorum ki bu işi en az benim kadar iyi yapacaksın. Gelelim yarım kalan hikâyemizin devamına.
Avucumdan bir su damlası gibi yuvarlanıp giderken yapabileceğim fazla bir şey yoktu. Ancak gidişine katkıda bulunabilirdim. Bende bene düşeni yaptım. Avucumu araladım. Küçük sevimli kelebek birkaç kanat çırpışıyla uçup gitti. Aynı anlattığım gibi oldu evlat. Belliydi ki özgürlüğüne susamıştı arkasına dahi bakmadı. Birkaç ay sonra birden karşıma çıktı. Elinde bir nişan davetiyesi vardı. İlle gelmeliymişim. Gidemedim. Ayaklarım gitmedi. O nişanlanırken ben kahır mektupları yazıyordum. Çilem bitmemişti Önce nikahına sonrada düğününe davet etti Onu en son hayal ettiğim şey beyaz gelinlikle görmekti Ben ölmeyeyim de kim ölsün evlat onu beyaz gelinlikle ben kendi yanımda hayal etmiştim nikah masasına yürürken.
Bedenime engel oldum ama yüreğime engel olamadım. Nikah salonundan çıkarken gördüm beyaz bir kuğuydu Ben ölmeyeyim de kim ölsün evlat Kim ölsün.

Tuğrul Ahmet Pekel
Haznedar 2010