Uzun bir hikaye’si vardı adamın,dağ gibi bir adamdı.

Herkes önünde diz çöker titrer’di heybetinden,bakışların’dan adeta ürperirdi her insan.

Zaman’ların sahibi olmuş casına dağ gibi adam.

Saltanatına kurduğu düzene hayrandı,her kes onun emrinde,kendi tahtı asaletinde.Hiç umutsuzluğu yoktu kendi gözün’de,nede olsa dağ gibi adamher şey emrinde.

Sefa onundu ,dünya onundu,her’kes,her şey onundu,adam dağ’gibi cihan titredi hani.

sultandı adam .

Ne aşk onu yakardı,ne’de yoksulluk,ne sefaleti bilirdi,adı zengin’lik,istediğini alırdı adam.

Bir’gün bir alacaklı geldi kapısına dayandı, o güne kadar hiç vermemiş’ti adam dag gibi güçlü’ya.



Emret’ti kendi aklınca her kese hükümdardı adam,dağ gibi.



Nerede bu adam biliyormusunuz?



Ben onu gördüm ruhuna bir FATİ’HA’SI bile yazılmamış bir mezar taşında.



Adam cekup yaptırdıktan sonra hastaneden çıkınca bir araba kazasından ölmüş dağ gibi adam.



Bu dünya zaten senin ,bu kavga neyin nesi?