MASKESİZ YAŞAMAK
Tadım tuzum yok bugün.Bilmediğim sularda ,bilmediğim kanyonlarda yarama tuz basarak yol alıyorum.
Sahte eller uzanıyor yardım etmek için elime.Sahte insanların gülüşleri.Eskiden aynalar doğruyu gösterirdi.Onlardan medet umar kendi gerçeğime bakardım.Şimdi onlarda ikiyüzlü.Şatafatlı ve şaşaalı gösteriyorlar her şeyi.Gerçeği göstermeleri için benim de riyakarlık mı yapmam gerekiyor onlara.
Ne zaman ne diyeceği ne yapacağı belli olmayan gladyatörler kılıç sallayıp kelle alıyorlar etrafımda.Bense "en garde" almayı bile bilmiyorum.Üstelik yüzümde maskede yok .Ne zor maskesiz yaşamak?
Düşünürdüm önceleri bazen.Düşünecek zamanlarım vardı.Erzurum-Çanakkale;Erzurum -Adıyaman yolculuklarında geleceğe dair hayallerimi alır yanıma öyle inerdim otobüsten . Şimdi şoför benim ,hayalleri taşıyan da . Hakkım yok artık hayal kurmaya . Hayal tacirliği yapıyorum .Kendim hiç inanmadan söykediklerime.Mesleğimi soranlara bundan sonra "hayal taciri" diyeceğim.Alması da satması da bedava nasıl olsa.
Günlerim de uzundu eskiden gecelerim de .Şimdi gündüzüm de kısa gecem de.Hayal kesip biçerken zamanın nasıl geçtiğini de anlamıyor insan.
Yarın yeni bir ayna alacağım kendime .Her şeyi olduğu gibi gösteren.Alırken en çok diline bakacağım doğruyu söylesin diye.