Günlük alışverişimi yaptığım mahallemizin marketinde dolaşırken, dikkatimi çekti bir anne oğul. Onbeş onaltı yaşlarında olduğunu tahmin ettiğim, annesinin elinden sıkı sıkı yakaladığı, görünüşte sağlıklı zannedilen bir gençti. Sürekli raflara bir şeyler almak için hamle yapıyor, annesi bir eliyle onu kaçırmamak için tutarken, diğer eliyle alışveriş yapmaya uğraşıyordu.

Bakışlarımla rahatsız etmemek için onlara bir daha dönüp bakmadım, fakat annenin sürekli
-dur yapma gibi ikazlarından, zeka geriliği olduğunu anladım, alışverişimi bitirip çıktım.

Yarabbi akıl ne büyük nimet!

Akıllı çocuk sahibi olanlar, her gün şükür etsek, korkarım ki bunun karşılığını yerine getiremeyiz. Vücut ve akıl sağlığı yerinde çocukların, bir iki yaşına kadar konuşma mama yeme düzeni sağlanıp, tuvalet alışkanlığı öğretilip, bezden kurtulunca, her gün yeni şeyler öğrenerek, hayatları normal seyrinde devam ediyor.

Özürlü çocuk sahibi olanlara Rabbim yardım etsin! Onların, yaşadıkları sürece gözleri hep üzerlerinde olması gereken, hiç büyümeyen, öğrenme zorluğu olan çocukları, bir ömür boyu iç sızısı olacaktır.

Anneler çocuk büyütürken, gençliklerinin verdiği sabırsızlıkla, daraldıkları zaman bazen çok yanlış bir davranış olan beddua etme gibi hataya düşebiliyorlar. Annem bizleri büyütürken her zaman:
-Sakın hiç kimseye beddua etmeyin. Melekler hayırlı duaları Mevla’ya takdim ederler. Kötü dua ve sözleri Allah’ü Tealaya götürünce ,bunları sahibine geri çevirin diye buyururmuş, derdi. Kötü söz her zaman sahibine döner . Bir insan birisine bela okuduğu zaman, onun dehşetinden arş titrer, derler. Akıllı bir insan, ne evladına ne de başkalarına bela okumaz..

Bu galiba alışkanlık meselesi. Evinde öyle eğitim alan bir kız, anne olunca, ağız dolusu belayı çocuklarına söylüyebiliyor. Düşünmüyor ki, o bela çocuğuna erişirse, yine onun ciğeri yanacak!

Sağlıklı çocuk büyütmek bize büyük bir lütuf olmalı. Kızı olan oğlum yok diye üzülmemeli, oğlu olan ille de kızım olsaydı diye dertlenmemeli. Eli ayağı yerinde, akıllı çocuklar bu dünyanın en tatlı nimetleridir.

Onları iyi ahlaklı, vatana millete hayırlı bireyler olarak yetiştirmek boynumuzun borcu olmalı.

Yoksa kafamız kızınca ağız dolusu beddua ile, işitenlerin de yüreğine üzüntü salmaktan başka, o musibetin çocuğumuza gelme ihtimalini de düşünmeliyiz. Her zaman üzerlerine hayır dua etmeli, onların küçük de olsa birer birey olduklarını düşünerek, gurur kırıcı hitap ve söylemlerden kaçınmalıyız. Bazı olaylar ve işlerde fikirlerini alarak, onların özgüvenlerini kazanmalarına yardımcı olmalıyız.

Onlar bizim canlarımız, yarınlarımız, dünya meyvelerimiz, geleceğimiz her şeyimiz.

Unutmayalım ki günler çok çabuk geçip, o çocuklar yarının anne ve babaları olacaklar. Ne ekersen onu biçersin misali, hayırlı evlatlar yetiştirelim ki, yarınların tutarlı,akıllı, karakterleri oturmuş kişilikli gençlerini hazırlamış olalım.

Her zaman sakin, incitmeden, gururlarıyla oynamadan, yanlışlarını da örneklerle göstererek, doğruyu bulmalarını sağlayalım. Bağırıp, çağırarak kırıp dökerek eğitim olmaz. Yanlışları yapa yapa doğruya ulaşmalarına çabalayalım.

Unutmayalım ki rüzgar eken, fırtına biçer.