Gönlümün Sonbaharı/Sevdamın Eylül’ü

• 27 Eylül 2007 Perşembe 00:25:37

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

Haberin var mı sevgili?
Boğazıma yıldızlar dökülüyor
Adını ağzıma alsam çölleniyor dudaklarım
Çatlıyor mecnun hüzünlerim
Bir yanım çöl, bir yanım Leyla benim
Ateş denizindeki rıhtımıma yalnızlık demirliyor
Kim bana sular getirecek bilmiyorum…

Karanlığıma sızan bir ışık oldu gözlerin, tel örgülerle çevrili yüreğime dokundu ellerin. Kapım aralandı, en deli köşem; bir sızıntı aydınlıkla yıkadı yüzünü. Ve sen sevda, sen özlem, hoş geldin buz gibi ellerime. Neyin varsa topla hadi sevdanın ateşini yak yüreğimin tam orta yerine cayır cayır.

Aşk yok desem de aldırma sen bana. Aşk eskilerden kalma al bir yazma gönlümün gergefinde. Üzerine nice çiçeklerini işledim sevdanın, gece yıldızlarının özlemini nakışladım durdum, kenarını oyaladım zamana, bir türlü bitiremedim bu al yazmayı yar. O yüzden bilemem nicedir aşklar.

Rengarenk yağmurlarla ıslansın saçlarım, bıktım bu karanlık yalnızlıktan. Hüzün fasıllarının deminde yar tadındaki özlemlerle boğsan da beni; söktüm işte içi boş yüreğimi, ışığına uzattım ellerimi. Tılsımını kaybetmiş minik yüreğimi al ellerimden; canım senin bundan gayri. Ne ömür biçersen razıyım sevdadan yana boynum kıldan ince sevgili.

Gözlerimin ağlayan nazlı bebeklerini sustur, mutluluğun sesini duyur bana. Aşka tomurcuklanan güllerimi avuçlama sakın sevgili. Korkarım, kıyamam ellerin kanar. Zerre karanlık kalmasın gecelerimde adın dilimde dua oldukça. Hiç hesapta yokken bulut bulut sana yönlenir gülüşlerim. Yıllarca seni bekleyişim yağar üzerine sevgili.

Sevdalara açılan kapıyı daima kapalı tut sen. Lakin elimde bir hediye ile sana geldim sevgili, aç yüreğini ardına kadar sonbaharın giriş kapısıdır eylülüm. Sevdanın gömleğini ellerimle iliklerken tenine, özlemin ateşi ile yanacaksın, suskunluğuna ve dalgınlığına gömülme sakın. Küllenmiş olsa da yüreğin, alevlerimin dansına bırak kendini, yanmalısın. Korkma her yanışın ardından dupduru bir su olup serinleteceğim seni.

Sen yorulma ben gelirim sevgili ama yapraklarımdaki kırağı yalnızlıklardan koru beni sevdanla. Eteğimdeki kır çiçeklerini gönlünün zenginliğine sür, hercai olma. Yıldızları kopar gökyüzünden saçlarıma iliştir nefesinle. Sevdaya uzanan elim ol, mutluluk şarkıları söyleyen dilim ol. Sevdanın sonsuzluğunu hesap ederken; ağzımın tadı, deli kız türkülerindeki gönlümün gülü ol yar. Katran karası gecelerde, kahrolası bir yalnızlığın koynunda duran yüreğime; seni yaşama aşkını çok görme. Coşkun akan ırmakların yatağı daralırken aynı denize koşmalıyız ikimizde.

Baştan sona diken dolu iken geceler bulutlara kanı karışır sevdalı türkülerin. Türküler boğulur, güfteler silinir, teli kopar bağlamanın. Kimsenin duymadığı her tınıda sen büyürken içimde bırak ben küçüleyim; varlığın yokluğuma karışsın sevgili. Çayında keyif çatan minik bir şekeri kıskanayım bırak, bırak ağzının tadı olayım. Gönlünün sonbaharı, sevdanın eylülü olayım izin ver. Filizlenmeliyim, ışığını ver. Gecelerime son verecek sabahları yakala eteğinden.

Yüreğim avuçlarımda… Denizler kurudu, geceler üşüdü her kalp atışımda, ellerim titriyor bak. Yüreğimi bırakacak bir avuç; teslim olacağım bir sevdaya esir aramaktayım. Hadi gel sevgili. Hayatın öbür ucunda bırakma beni. Issızlaşmasın gecelerim, yetim kalmasın şarkılar, sadece bir düş olsa da her zaman aşk kazansın.

Haberin var mı sevgili?
Geceler ellerinden tutmak istiyor göz yaşlarımın.
Güzümün yaprakları dağılıyor rüzgarınla.
Aşık olmak hünerse, kılavuzu ol gönlümün.
Vurgunlarda yüreğim,
Yüreğimin son arzuları ellerinde sevgili…
Kurşuni bir gelinlikle şiir oldum geldim sana
Yine anlatamadım seni
Duyuyor musun çıldırtıcı sükutumu…
Sustum.
Ne gerek var söze, seni anlatamadıktan sonra…
Sustum yine sevgili.

Eyvallah…

26/09/2007

Ayşegül TEZCAN