Mutluluğun adı'DOST'tu da,ya üzüntünün..?
Dost demek kardeş demekti.Candaş,yoldaş demekti...Çaresizliğine,çare
demekti.AÇığını kapatan,zayıflığını örten demekti.Her zaman koşulsuz,sualsizce yanında
olandı...yarım kalmışlıklarını tamamlayan demekti...Dudaklarından
dökemediğini,anlayabilendi...DOST demekti..uçuruma yiten de dosttu,oradan kurtaran
da! Yüzündeki, hüznün nedeni de o’ydu,gülümsemeninde... seni ağlatan,en çok kıranda
dosttu! herzaman ’yanındayım’diyen dosttu,bigün ansızın bırakıp
gidende...kızgınlığın,kırgınlığın,yorgunluğun,çaresizliğin de adı dosttu,toparlayanın
ki tanımsız...iki gün önce seni hayattan koparan da o’ydu,iki gün sonra özürlerle kapına
gelende..!
gururun adı dosttu da,gurursuzluğun ki sevda.yıllar önce birlikte
ağlayabildiğinin adı dosttu,yıllar sonra karşında bir selamı esirgediğinde...
bugün varım diyenin de adı dosttu,yarın yokum diyen
varlığın da! İnkar edilemez tek gerçek dosttu,yarın dostluğunu inkar ettiğin de...bugün
yanında olan dosttu,yarın yanında olacağını ümit ettiğin SEVDA! dün sevdan uğruna bırakıp
gittiğin dosttu,bugün arkana baktığında kimseyi göremeyişinin nedeni SEVDA...Mutlu
edenin adı dosttu da,ya üzüntü verenin..?
20_08_2010
00_56