Solan Hayatlar..(Son)

• 21 Ağustos 2010 Cumartesi 15:43:45

İsmail’in kullandığı araba son sürat sollama yapan kamyonun altına girdi..İsmail ve Kerry, olay anında, son nefeslerini verdiler...Ferit Bey karısı Selma Hanım’a sarıldı..İki bedeni hastanede zor ayırdılar..İkisi de hastaneye giderken, yolda, hayata gözlerini yumdular..Kerry’nin ailesi, kızlarının cenazesini, almak istediler ve İngiltere’ye götürdüler..

Aysun, annesine, babasına ve erkek kardeşine bir oda yaptı..Fotoğraflarını, duvara astı..Günler haftaları, haftalar ayları, kovaladı..Aysun, dipsiz, kara bir kuyuya yuvarlanırken, yanındaki kocasını ve oğlunu da sürüklemeye başladı..Birkan çok sevecen, ilgili bir eş olmasına rağmen, bir müddet sonra, ailece felakate doğru sürüklendiklerini hissetmeye başladı..Çünkü Aysun, o odadan, hiç dışarıya çıkmıyor, gün geçtikçe, bir çiçek gibi soluyordu..Birkan, bu duruma nasıl müdehale edeceğini bilemiyor..aralarındaki kalın duvarı, aşamıyordu..

Birkan, Aysun’un arkadaşlarından yardım istedi..Onu, bu bataktan çıkarmamız için bana yardım edin, tek başına, başaramayacağımı hissediyorum, dedi..

Günlerden bir gün, Aysun’un arkadaşı, yaşlı teyzesi ile ziyarete geldi..Biligili, farklı düşünen, etkileyici konuşan Adile Teyze, Aysun’a,

-Bak kızım, üzüntü üzüntü getirir..şu lafı hiç unutma "Allah, herkese bir kötülük, bir iyilik sunacak..her kim ki, kötülüklerde isyan eder, daha çok üzülürse onun üzüntüleri, kötülükleri hiç bitmeyecek"..Sana gelen kötülük bu..Allah’tan geldi..Şimdi sen, ya durumu devam ettirip devamlı kötülükleri üzerine çekersin ya da son verdirirsin .. herşey senin elinde.. Ya eşine, çocuğuna, bir şey olursa..Ya sana felç gelip yatağa bağlı kalırsan..Ya eşin bir kaza geçirip kötürüm olarak şu koltuktan kalkamasa..
Bunları daha da çoğaltabilirsin..Tabii ki, üzüntün büyük..Yapacak bir şey yok..Senin elinden gelebilecek bir şey var..O da anneni, babanı daha fazla üzme..Onlar senin üzüntünle orada azap çeker...Toparlan..Önce de şu odayı dağıt..Mabet gibi.. olmaz böyle bir şey ..bu oda boşalmadıkça, kalkmadıkça sen de iyi olamazsın...dedi..

Aysun afalladı...İlaçların tesiri ile şaşkın bakışları daha da ürkekleşti..Ama dikkatle dinledi..Adile Teyze, bu şaşkınlıktan istifade ederek, evdekilere emirler vererek,

-Yataklar için hemen eskici çağrın..Dağıtın bu odayı..Olmaz..burası evin neşeli bir odası olacak..ki, annenler de neşeli yatsın...diye haykırdı..

Eskici geldi..tüm yataklar, örtüleri, komidinleri, halılar verildi..

- Resimleri de bir müddet kaldır, benim güzel kızım..Zamanı gelince, ki o zamanı sen tesbit edersin zaten..O zamana kadar, bir çekmecede dursun..diye devam etti, Adile Teyze..

Birkan, Aysun’un başını omzuna yaslattı..Sessizce döktüğü gözyaşlarını elliyle sildi..

Zaman, herşeyin ilacı oldu..Aysun’la Birkan’ın bir oğlu daha oldu..Aysun, Birkan’a daha da bağlandı..bu kötü günlerinde onun desteği olmasa idi altından,kalkamayacağını biliyordu..Adile Teyze’yi ölene kadar hep ziyaret etti...O, annesinin elçisiydi, zira..

Gün geldi eğlendi..gün geldi gezdi..gün geldi neşelendi....ama artık, hiçbir zaman eskisi gibi içten, coşkulu olamadı..

Son..